Informatie Spitsbergen

Spitsbergen omvat een eilandengroep in de Noordelijke IJszee op 1300 kilometer van de noordpool en op 565 kilometer ten noorden van Noorwegen, waar het officieel deel van uitmaakt. In 1194 is de naam ‘Svalbard’ voor het eerst genoemd in een IJslandse tekst waar het land wordt beschreven als ‘land van koude kusten’.

Over Spitsbergen

De naam ‘Spitsbergen’ is aan de eilanden gegeven door de Nederlander Willem Barentsz in 1596, toen hij onderweg was naar Nova Zembla op zijn zoektocht naar een noordelijke route naar Azië.

Svalbard bestaat uit drie grote eilanden (Spitsbergen, Nordaustlandet en Edgeøya) en ongeveer 80 kleinere eilanden. Er zijn verschillende nederzettingen op Spitsbergen, waarvan Longyearbyen met ongeveer 2000 inwoners de grootste is. Ny Ålesund is een internationaal onderzoekscentrum met ongeveer 40-100 inwoners (afhankelijk van de tijd van het jaar). Barentszburg is het centrum van de Russische mijnactiviteiten en heeft ongeveer 500 inwoners. Er zijn geen wegen die deze nederzettingen met elkaar verbinden.

Longyearbyen

In 1906 werd de hoofdstad gesticht door de Amerikaan John M. Longyear. Hij exploiteerde de eerste mijn op de eilanden en de nabijgelegen nederzetting Longyearbyen werd naar hem vernoemd. In het jaar 1916 nam de Store Norske Spitsbergen Kullkompani de mijnactiviteiten in Longyearbyen over. In 1920 tekenden twaalf landen het Svalbardverdrag, waarna in 1925 Noorwegen de soevereiniteit over de eilandengroep kreeg toegekend.

Mijnbouw

Alle nederzettingen op de eilandengroep zijn ooit begonnen als plaatsen waar mijnwerkers woonden. Reeds tijdens de zeventiende eeuw wisten de walvisvaarders van de aanwezigheid van kolen op de eilanden. Het duurde echter nog tot laat in de negentiende eeuw voordat er kleinschalig kolen werden gedolven en in 1899 het eerste schip met kolen naar Noorwegen werd vervoerd.

De Russische nederzetting Barentsburg, gelegen in Grønfjord ten westen van Longyearbyen, is nog steeds het centrum van alle Russische activiteiten in Spitsbergen. De activiteiten behelzen nog altijd de mijnbouw. Tegenwoordig zijn er nog maar een paar honderd inwoners over, veelal Oekraïners. De afgelopen jaren zijn de mijnbouwactiviteiten afgenomen als gevolg van afnemende reserves en diverse mijnongevallen.

Mede door de steeds meer afnemende mijnbouw zijn op Svalbard nog steeds meer verlaten mijnwerkersnederzettingen te zien. Ook zijn er verroeste werktuigen te zien die getuigen van vroegere menselijke activiteit in de ruige natuurlijke omgeving.

Natuur

Uiteraard reizen de meeste mensen naar Spitsbergen voor de prachtige natuur. De bijzonder noordelijke ligging maakt Spitsbergen bovendien de plaats waar je op land het dichtst bij de Noordpool kunt komen. Alleen het uiterste noorden van Groenland ligt nog dichterbij.

De natuur van Svalbard is onbeschrijflijk. Hier moet je geweest zijn om het te kunnen beschrijven. Massieve gletsjers, ijzige fjorden, het noorderlicht en valleien met toendra begroeiing, maken een bezoek aan deze eilandengroep tot een onvergetelijke ervaring.

Accommodatie

Op een eilandengroep zo afgelegen als Svalbard is de keuze voor accommodatie natuurlijk beperkt. Ondanks dat er op heel de eilandengroep slechts zeven nederzettingen zijn, zijn er toch voldoende mogelijkheden. Er keuze uit diverse soorten accommodaties.