Beste reistijd Spitsbergen

De ijsbeer wordt beschouwd als een zeezoogdier, aangezien hij het grootste deel van zijn leven doorbrengt in zee en op drijfpakijs. Op en rond de eilanden van Spitsbergen, kun je een groot aantal ijsberen vinden. Ze leven met name op en rond de oostelijke eilanden, maar ook elders moet je er altijd op berekend zijn dat je ze kunt tegenkomen.

Hier zijn de temperaturen iets lager dan op het eiland Spitsbergen en de verdamping vanuit de Barentszee zorgt voor een grotere hoeveelheid neerslag, waardoor de gletsjers minder snel smelten. Het is het evenwicht tussen de zomertemperatuur en de winterse neerslag die bepaalt of de gletsjers zich uitbreiden of terugtrekken.

Nadat Willem Barentsz in 1596 ‘opnieuw’ Spitsbergen had ontdekt, werd het archipel een belangrijke plak voor de internationale walvisserij (van het jaar 1600-1750), de Russische winterjacht (van 1700-1850) en de Noorse winterjacht (1850-1973).

Vlak buiten Longyearbyen, de grootste stad van Spitsbergen, ligt een back-up van de globale vegetatie. Het doel van deze zaadbunker is om alle gewassen ter wereld te beschermen tegen een eventuele ramp, waarbij planten uitsterven. Dit zou kunnen gebeuren door de inslag van een meteoriet of door een enorme natuurramp. Wetenschappers zijn van mening dat de 400 meter diepe bunker in de permafrost elke ramp kan doorstaan.

In feite is vrijwel de gehele landmassa van Spitsbergen bedekt met permafrost. Dit wil zeggen dat de ondergrond het hele jaar door bevroren blijft. Toch ontdooit op sommige plekken de bovenste meter tijdens de zomer, wanneer de zon vrijwel de gehele dag de ondergrond verwarmt. Deze vruchtbare gebieden, zo’n 6-7% van het totale oppervlak, zijn vooral te vinden in de binnenste fjordregio’s van Spitsbergen.