Reis Groenland: ‘We komen hier nóóít meer weg’
Alous en Greetje maakten afgelopen juni misschien wel de meest avontuurlijke reis van hun leven. We spraken beide zussen op onze Informatiedag Expeditiecruises. ‘We hebben zoveel tegenslagen gehad, maar juist dát maakte de reis’, aldus Alous. ‘We hebben echt een onvergetelijke tijd gehad, ondanks dat we meerdere malen dachten: we komen hier nóóit meer weg.’ We vonden het verhaal van Alous en Greetje zo pakkend, dat we hun reisverhaal en hun reis Groenland een mooi plekje hebben gegeven tussen onze reisverhalen. Op naar Groenland – en weer terug!
Tekst en foto’s: Alous en Greetje
3 juni – Vertrek
Schiphol! Gelukkig vonden we elkaar snel bij de Starbucks en daar koffie gedronken. Na een vlucht met Icelandair arriveren we in IJsland. We eten wat en vliegen na anderhalf uur door naar Groenland. We zijn bijna de enige passagiers!
Uren en uren later… We waren op weg naar Groenland, maar moesten halverwege terugkeren. Er was iets met het vliegtuig. Greetje schrijft daar straks meer over. Dus nu zitten we weer in IJsland, in een hotel in Reykjanesbaer. We hopen dat we morgen weg kunnen, maar de reguliere eerste vlucht naar Groenland is pas vrijdag. Nou ja, er zal wel een oplossing komen.
4 juni – Gestrand in Keflavík en Reykjavík
We hebben al een heel avontuur achter de kiezen, en zijn nog niet eens op Groenland geland. We zitten op dit moment in Hotel Kevlavík in het dorp Reykjanesbær, vlakbij de luchthaven op IJsland. Onze kamer kijkt uit op de zee, maar dat is trouwens het enige leuke aan dit hotel.
Gister gingen we om 18.10 uur met een propellervliegtuig richting Groenland. Er stond een stevige wind en het was ijskoud. Mijn jas zat in mijn koffer in de laadruimte van het vliegtuig, want ik had gedacht dat ik die niet nodig had. Na een half uur meldde de piloot dat we terug gingen, want er was iets kapot. We hebben toen nog 1,5 uur boven een woeste zee rondjes gevlogen en landden toen weer op Kevlavík, waar we onze bagage retour kregen.
Iemand die achterin het vliegtuig had gezeten, vertelde over een rammelend geluid en een vleugel die niet goed met de romp verbonden was. Hij had doodsangsten uitgestaan. Wij zaten voorin en hebben er niets van gemerkt… Later hoorde ik ook nog dat er verscheidene brandweerwagens met zwaailichten naast de landingsbaan hadden gestaan. Die had ik ook even gemist.
Er zaten ongeveer 30 mensen in het vliegtuig en we werden allemaal naar een hotel in de buurt van het vliegveld gebracht. Ongewild maakten we ineens deel uit van een soort groepsreis. Met een voucher zaten we om een uur of tien aan de patat in de plaatselijke snackbar Olsen & Olsen, een naar frituurvet ruikend troosteloos geheel. Ergens anders eten mocht niet en een alcoholische versnapering bij de maaltijd kon ook niet. Dit alles vond plaats rond (Nederlandse tijd) middernacht.
Vanochtend gaf de mevrouw van het hotel tijdens het ontbijt een papier waarop stond dat we pas vrijdag weg zouden kunnen. We waren allemaal teleurgesteld. Greetje en ik besloten naar Reykjavík te gaan. Een paar dagen in dit stomme hotel en in deze saaie plaats, vonden we niet te doen. Het was deprimerend en troosteloos. Het hotel had volgens ons -2 sterren (min 2 dus!). Zo slecht was het. Met voor ontbijt uitgedroogd brood, hardgekookte eieren uit de diepvries en oude koffie uit een thermosfles.
Via het vliegveld zijn we met de Flybus naar Reykjavík gegaan, naar het ons vertrouwde Storm hotel – met dank aan Creating Stories voor het regelen! Na installatie in het hotel zijn we lekker gaan shoppen. Tijdens de lunch in Sandholt Bakery kregen we het geweldige nieuws dat we morgen (donderdag) naar Groenland kunnen vliegen met een rescue flight! Onze nieuwe groepsreis vrienden appten ons ook meteen met dit heugelijke nieuws. Leuk om morgen weer met z’n allen in het vliegtuigje te zitten.
Nog even iets over het weer: Het is stervenskoud, het stormt, de zee is woest en slaat over de kade. We komen nat in het hotel terug. In het foodcentre bij het oude busstation pizza gegeten met een Viking biertje. Morgenochtend om 6.00 uur op, want om 7.00 uur vertrekt de bus naar de airport.
5 juni – Op naar Kujalleq, Groenland
De dag begon vroeg, want we moesten om 07.00 uur met de bus naar het vliegveld. Daar hebben we lekker ontbeten en zagen we al onze nieuwe vrienden weer terug.
In het vliegtuig werden we enorm verwend door de purser met chocolaatjes , een eindeloze stroom koffie, thee én heerlijke warme dekentjes voor over de benen. Toen we boven Groenland vlogen hadden we een geweldig zicht op de ijskap, gletsjers, fjorden, ijsbergen en gewone bergen. Op het vliegveldje van Narsarsuaq werd onze bagage door een drugshond gecontroleerd, maar gelukkig telden dropjes niet mee! We werden opgewacht door een aardig meisje van Blue Ice Explorer. Zij bracht ons met een busje naar een kleine boot in de haven, samen met een paar van onze nieuwe vrienden.
Het bootje bracht ons naar Itelleq en we voeren op hoge snelheid tussen de ijsbergen door, gelukkig werd het geen Titanic! Eenmaal aan wal werd onze bagage meegenomen naar Igaliku en moesten wij lopen. Dat was geen straf, want het was heerlijk weer. De zon scheen en er was bijna geen wind. Heerlijk!
Na twee uur lopen waren we eindelijk bij ons hotel, uitgedroogd (ik, Greetje, had per ongelijk prikwater gekocht, stom, maar het flesje had een blauwe dop!). Uitgedroogd dus! Gelukkig had het hotel een terrasje, en met een heerlijk plaatselijk biertje hebben we onze aankomst op Groenland gevierd.
Vervolgens zijn we naar onze cabin gegaan, een heel leuk huisje met een veranda, een slaapkamer en een hele koude badkamer! In de avond hebben we een heerlijk malse rendierbiefstuk gegeten. Het restaurant van het hotel is een soort sterrenrestaurant en het grappige is, dat je dat helemaal niet verwacht in een dorpje met minder dan 30 inwoners! Heel bijzonder was ook dat we bijna iedereen kenden, want dat waren onze nieuwe vrienden, die hier vannacht ook ergens verblijven.
6 juni – Kujalleq, verkenning van Igaliku
Vanochtend, na een heerlijk ontbijtje in het hotel, hebben we Igaliku verkend. Ze zeggen dat dit één van de mooiste dorpen van Groenland is. Waarschijnlijk omdat er een paar heel oude natuurstenen huizen staan.
Igaliku is UNESCO Werelderfgoed. Er zijn Vikingruïnes van Erik de Rode en in 1124 is hier een bisschop uit Noorwegen neergestreken. Tot 1520 zijn hier bisschoppen uit Noorwegen geweest. Overblijfselen van hun woningen en dergelijke zijn nog aanwezig. Dit was ongeveer het spannendste in het dorp wat er te doen was; het bezoeken van de ruïnes. In de plaatselijke kerk lagen liedboeken in Inuit.
We hebben ook tijd besteed aan stenen zoeken. Er zijn hier exceptioneel veel verschillende soorten en kleuren te vinden. Toevallig hebben we een geologisch gidsje, waarin alles wordt uitgelegd. Op het bankje voor het huisje hebben we een gezellige tentoonstelling ingericht. We kunnen natuurlijk niet alle stenen meenemen, maar Greetje wil er wel een paar (7) bewaren. Het manager-meisje van het hotel vond het er zo leuk uitzien, dat het mocht blijven liggen.
Het is nu half 6 en we verheugen ons op het sterrendiner straks! Gezellig met onze nieuwe vrienden, en hun verhalen van vandaag. In dit sterrenrestaurant doet iedereen zijn schoenen uit, voordat ze naar binnen gaan. Dat zie je ook niet overal.
Morgenochtend lopen we naar Itelleq (4 km) (tenzij we een lift krijgen van een Spaanse meneer die hier woont) en stappen daar op de boot naar Qaqortoq.
P.S. Een half uur geleden hebben we een walvis gemist, die in de fjord zwom! We zitten nu in het restaurant met uitzicht op de fjord, maar helaas, hij laat zich niet meer zien!
7 juni – Kujalleq
Gisteravond hadden we een ‘bonte avond’ met onze nieuwe vrienden! Dat verzetje hadden we echt nodig, omdat we de walvis in de fjord gemist hadden. Toen we eerder die avond naar het restaurant liepen om te eten (en te internetten) kwamen we het manager-meisje van het hotel tegen, die vroeg of we de walvis ook gezien hadden. Nee dus! Later op de avond had ze hem voor de tweede keer gespot en wij alwéér niet! Zo jammer!
Ook hoorden we dat ze 2 dagen geleden een ijsbeer hadden doodgeschoten in het dorp waar we vorig jaar zaten!
Vanochtend hoefden we niet naar de boot te lopen, we konden met de bagage-auto mee. Dat was tot onze grote verbazing gewoon geboekt en betaald. Wat een meevaller! De Spaanse meneer, die we voor het gemak Manuel noemen, heeft ons in de gammele bagage-auto met 2 van onze nieuwe vrienden naar de boot gebracht. De accu was leeg, maar op Groenland let niemand op de tijd, dus de boot vertrekt pas als je er bent.
In de buurt van de pier keerde de auto in een klein inhammetje langs het smalle weggetje, en de laatste 500 meter reden we achteruit de berg af naar de boot. Daar aangekomen kwamen we weer een bekende tegen: het meisje van Blue Ice uit Narsasuaq. Toen op een piepklein bootje met hoge snelheid door de fjorden naar Qaqortoq gevaren. Dit keer weinig Titanic-momenten. Er waren wel grote en prachtige ijsbergen, maar niet zoveel als bij Narsarsuaq.
Bij Narsaq onze nieuwe vrienden afgezet – en weer door. Nu zitten we aan de koffie in een prachtig hotel waar alle meubels zijn bekleed met zeehondenbont. Zelfs de lampen, de kussens en dekentjes in onze kamer! Op de gang ligt prachtige en praktische vloerbedekking, hier hoeven de schoenen dus gelukkig niet uit!
Na inchecken hebben we het dorp verkend en koekjes gekocht in de Pisiffik (supermarkt). Even getwijfeld of we walvisvlees zouden meenemen, want vacuüm verpakt, dus dat zou best kunnen, maar we vinden dat toch niet verantwoord.
8 juni – Qaqortoq
Eerste Pinksterdag begon met een heerlijk uitgebreid ontbijt met pannenkoekjes, omeletjes, verse broodjes, verse jus, wat niet al. Buiten zat het potdicht (mist). We zagen tot net halverwege het haventje. Maar ook in het dorp was alles dicht, want zondag én Pinksteren.
Dus we besloten een wandeling te maken en kwamen onverwacht langs prachtige beelden, vaak uitgehakt in de rotsen of ergens geplaatst. We kwamen op de begraafplaats uit, met plastic bloemen en witte houten kruisen. Best bijzonder, want er groeien bijna geen bomen op Groenland.
Inmiddels was de mist opgetrokken en werd het zonnig met strakblauwe lucht. We ontdekten een heerlijk terrasje aan het water waar we koffie hebben gedronken zonder handschoenen en zonder muts!
‘s Middags zijn we naar het museum gegaan. Toevallig vertoonden ze daar de film Palo’s Wedding, die we vorig jaar in Tasillaq hebben gezien (daar ook opgenomen in 1934 en nu te vinden op YouTube). Het was een leuk en informatief museum over de Inuit.
Het was geweldig weer vandaag. Je kon zelfs uit de wind zonder jas in het zonnetje zitten! Nu aan het bier in ons hotel en morgen met de boot naar Nanortalik. Dan gaan we buitenom over de Labradorzee, ik (Alous) hoop héél erg dat we dán walvissen gaan zien.
Trouwens, de poppetjes (een Inuit man en vrouw) is een print van de gordijnen in de ontbijtzaal.
9 juni – Greenland Sagalands en Nanortalik
Eenmaal geïnstalleerd in het hotel, besloten we om nog even op verkenning uit te gaan. Nanortolik is een rustig dorp met verschillende inhammen aan het water, waar kleine havens in gevestigd zijn. Rond de inham waar de eerste en dus oudste haven was, staan allemaal oude gebouwen, zoals het witte kerkje, een replica van een Deense kerk, en huizen van de eerste kolonisten. In deze oude gebouwen is een museum gevestigd. Het is een soort openluchtmuseum. Morgenmiddag gaat het open en dan willen we er beslist heen.
Verder is het een typisch Groenlands dorp met houten huizen, die ofwel goed onderhouden, ofwel sterk verwaarloosd zijn. Rond het dorp is overal water, bergen met sneeuw op de achtergrond en je ziet ook wat verdwaalde ijsbergen. We hebben enkele supermarkten gezien, een kiosk, een bank en een voetbalveld met kunstgras. Helaas regent het nu en waait het aanzienlijk. We hopen dat het morgen beter is!
10 juni – Nanortalik
De dag begon sprookjesachtig mooi. Er gloorde licht aan de horizon, zelfs een ijsberg leek een ziel te krijgen, en veranderde in een vogel die op het punt stond om weg te vliegen. Het belooft weer een geweldige dag te worden!
En dat werd het. We hadden het mooiste weer van de wereld. Uit de wind en in de zon was het – bijna – heerlijk warm. Na wat huishouden (wasje), zijn we gaan wandelen. Langzaam richting dorp voor de artworkshop, een werkplaats waar locals mooie dingen voor toeristen maken. Helaas was de shop dicht en verlaten.
Onderweg kwamen we langs het voetbalveld met een geweldige tribune, bestaande uit 6 rode bankjes voor elk 6 personen. Daarentegen ligt het voetbalveld op de mooiste plek van de wereld, aan het fjord met uitzicht op de besneeuwde toppen.
In het dorp kwamen we langs de fishmarket. Hier was enkel zeehonden- en walvisvlees te koop. In de vismarkt kwamen we 2 Deense meisjes tegen die hier wonen en werken als gids. Ze hadden de sleutel van de souvenirshop. We zijn met ze meegegaan en we hebben een paar leuke dingen gekocht. Morgenochtend krijgen we van één van de meiden een rondleiding door het dorp.
Daarna hebben we koffiebroodjes gekocht bij de koffiecorner in de supermarkt, en zijn gaan lunchen bij de kerk op een bankje in het heerlijke weer. We zagen dat het openluchtmuseum open was en hebben de huizen en gebouwen bezocht. Erg interessant, vooral de grote vaten waar ze de walvisblubber in bewaarden. Verder was er veel over de cultuur van de Inuit te zien.
Terug in het hotel pakte Greetje in de huiskamer spontaan de accordeon erbij! Hadden we die maar op de bonte avond in Igaliku gehad.
N.B. Ik, Greetje, liet natuurlijk het zitlapje op de bank liggen, en moest daarom om een uur of 17.00 nog op een drafje kijken of het er nog lag. Ja dus, gelukkig maar!
11 juni – Nanortalik
Vanochtend hadden we afgesproken met één van de Deense meisjes, Lisa, die ons een tour door het dorp zou geven. Het was een interessante tocht! Ze wist veel over het dorp, de mensen en de geschiedenis te vertellen.
Op een gegeven moment wees ze ons op een rotsblok waar iedereen het hoofd van Knud Rasmussen in zag. Rasmussen is hier nog steeds erg populair onder de bevolking en heeft veel voor Groenland gedaan. Hij is ook de maker van de film Palo’s wedding, die we eerder al even noemden. Op de foto zitten wij voor het hoofd.
Ons pad kruiste een trekker met oplegger met de bevoorrading voor de supermarkt. We kwamen langs een oude begraafplaats met het graf van de laatste sjamaan van Groenland. Deze begraafplaats ligt pal naast de lagere school. Er is ook een nieuwe begraafplaats, prachtig gelegen aan de fjord.
Aan het eind van de tour vroeg Lisa of we geïnteresseerd waren in een wandeling naar het oude Nanortalik. Dat waren we wel! Die middag hebben we een fikse wandeling gemaakt van ongeveer 10 km en 3,5 uur. Het was heerlijk weer, wel koud (3 graden). Halverwege vloog er een adelaar over. En passant vertelde onze gids dat ze geen geweer mee had hoeven nemen, want er waren geen ijsberen in de buurt gespot. Verderop liet Lisa ons twee heel oude Inuit-graven zien, waar je de beenderen door kleine spleten kon zien liggen. Van het oude dorpje was niets meer te zien, er stond alleen nog een kruis. Het nieuwere dorp ligt meer landinwaarts, en dus beschutter.
We hebben een heerlijke dag gehad en meer dan 20.000 stappen gezet! Morgenmiddag hopen we met de helikopter naar Narsasuaq te gaan. De locals zeggen dat hij wel vliegt, maar een onderzoeksteam uit IJsland (onder leiding van de man die zo bang was geweest op onze eerste vlucht naar Groenland) heeft zo zijn bedenkingen. Wij wachten het af.
12 juni – Nanortalik
Het waait, hard, en het regent. We zouden met de helikopter naar Narsasuaq gaan, maar die vlucht is geschrapt. Het wordt misschien vanavond. Onze koffers staan beneden in de gang klaar, en wij zitten boven in de huiskamer van het hotel. Als we niet weg kunnen, blijven we hier. Dan krijgen we onze eigen kamer weer terug.
Omdat we tot nu niet wisten of we wel gingen, zijn we naar de supermarkt gegaan om een lunchbroodje te kopen en zijn we ook even naar de heliport geweest om te informeren naar alles. Nu kan Greetje de rest van de middag uitvinden of accordeonspelen iets voor haar is!
We zouden aan het eind van de middag vliegen, maar dat ging óók niet door! Omdat we al uitgecheckt waren, moesten we in de ‘gezellige’ huiskamer van het hotel zitten. Om daar de hele middag te gaan zitten vonden we ook zo wat, dus we hebben opnieuw een eind gewandeld.
Opnieuw beide supermarkten, de Pilersuisoq en Brugseni, in het dorp bezocht om weer even op temperatuur te komen! Bij de één verkochten ze geweren, al staande naast de bolletjes wol, bij de ander kochten we een pak sap, wat limonadesiroop bleek te zijn! Pilersuisoq betekent in het Inuit supermarkt. Het is een winkel van de overheid, die er voor zorgt dat de artikelen betaalbaar blijven. Ze hebben geen winstoogmerk. Je vindt hem in elke nederzetting.
Het dorp blijft fotogeniek, dus het was een leuke wandeling. We ontdekten dat er bijpassende huisjes waren bij onze mutsen. Bij Alous was het in één klap muts weg, aan de Klapmutsweg! Zo grappig!
Bij terugkomst in de huiskamer van het hotel, kwam iemand met een sleutel van onze hotelkamer aan. Dat was heel fijn, want daar hadden we een fascinerend uitzicht op een stormachtige golfslag in de fjord. In de huiskamer daarentegen keken we uit op de plaatselijke sporthal, niet helemaal ons ding…
Ohja, morgen vliegen we waarschijnlijk om 17.45 uur naar Narsasuaq, ze hebben ons in ieder geval op die vlucht geboekt.
13 juni – Nanortalik
Vandaag nog een dagje Nanortalik. Het stormt nog steeds, dus we vragen ons echt af of we vanavond wel gaan vliegen. In ieder geval is onze vlucht delayed en gaan we niet om 17.45 uur maar om 18.20 uur. Volgens WeerOnline zou de storm dan iets minder zijn.
Nanortalik dus. We zijn gaan wandelen. De dag stond in het teken van de klapmuts (onze eigen muts kon met deze storm zomaar afwaaien!). We begonnen met een selfie op de Klapmutsweg. Even later zagen we achter een huis grote stukken vlees op stenen aan de oever van het fjord liggen en vroegen ons af of het hier te drogen of rotten lag. We dachten dat het walvisvlees was, maar er werd ons verzekerd dat het zeehond is, ofwel de klapmuts (die hier het vaakst voorkomt).
In het licht van onze lugubere wandeling, kwamen we ook nog langs een huis met een dode eend naast de voordeur en een bloederige slachtplaats van klapmutsen. De stenen waren zwart van bloed en er lagen resten zeehond. Door de storm rook je er gelukkig niets van.
Qua kunst zijn we leuke dingen tegengekomen. Een wandschildering met een klapmuts erop, tupilaqs op de souvenirwinkel en geschilderde ramen op een klein huisje. Een tupilak is een mythisch of spiritueel wezen dat door een sjamaan werd gemaakt om wraak te nemen op vijanden. Ze werden gemaakt van bot of rendiergeweien.
Voor de kerk ontdekten we een grote steen met de ‘moeder van de zee’ eruit gehakt, een belangrijk figuur in oude Groenlandse verhalen. De moeder van de zee woonde op de bodem van de zee. Ze had heel lang haar, maar omdat ze geen vingers meer had, kon ze het niet meer borstelen. Er hoopten zich allerlei vuil, en daardoor zeedieren in op. De vissers konden hierdoor geen vis of zeehonden meer vangen, want die zaten allemaal vast in haar haar. Een visser heeft haar haar geborsteld en daarna was er weer vis in de zee. Moraal van het verhaal, houd de zee schoon!
Nu aan de thee in afwachting van onze vlucht, die nog steeds niet gecanceld is! Maar wel steeds uitgesteld, en dan weer vervroegd wordt. Inmiddels hebben we onze koffers ingecheckt op de heliport, maar ziet Alous nú dat de vlucht gecanceld is.
We waren naar het hotel teruggelopen om te eten. Dat werd door Air Greenland betaald. De baas van het hotel gaat nu onze koffers weer ophalen. Gelukkig had Air Greenland onze hotelkamer voor twee dagen geboekt! Wij hebben geluk bij dit ‘ongeluk’, alhoewel het begrip ‘rondreis’ voor ons een andere betekenis heeft gekregen. Morgenochtend weer een nieuwe kans!
14 juni – Nanortalik
Het stormt nog steeds behoorlijk hard, windkracht 7 nu, dus we gaan straks waarschijnlijk niet vliegen. Heel misschien vanavond, maar er kan ook dan nog te veel wind zijn. De weersverwachtingen kloppen van geen kant. Het stormt hier. Niks geen windkracht 3 of nog minder, zoals sommige betrouwbare weer-apps aangeven! Aldus Greetje.
Ik (Alous) denk dat we hier nooit meer wegkomen. We zitten al dágen vast in dit afgelegen oord, in the middle of nowhere, waar niets is. Als we vandaag niet kunnen vliegen, kunnen we maandag pas, want zondag wordt er sowieso niet gevlogen. En dan missen we onze vlucht naar IJsland en de volgende vlucht naar IJsland is pas dinsdag, waardoor we onze vlucht naar Nederland missen. Wat een toestand.
We willen ook nog even wat vertellen over onze hotelkamer. Air Greenland had voor ons een kamer gereserveerd. Dat was een enorme upgrade! De wasbak loopt door, de zeepdispenser doet het, we hebben glazen in plaats van kartonnen bekertjes, hoge koppen in plaats van espresso-kopjes, we zitten dichter bij de eetzaal en de reserve wc-rol staat op de kapstok (handig, want dan wordt hij niet natgespetterd). Kortom, kamer 107 is echt veel beter dan kamer 108! En dat het stopcontact een beetje heel erg los zit, is misschien wel het enige minpuntje.
Wat we enorm gaan missen is de slappe koffie in de eetzaal. Die komt uit één thermoskan. En op=op. Verder is er oploskoffie, daar zijn ze erg van hier. Even eerder vroeg een buitenlandse gast of ze ook een espresso-apparaat hadden, nee dus.
Update: We zouden gaan, we waren op de heliport, maar we gingen niet! Misschien om 17.55 uur. Anders wordt het maandag, want zondag vliegen ze niet. Dan kunnen we pas dinsdag naar IJsland, dus op woensdag naar huis. We zien wel, dít is Groenland!
Nieuwe update: De helikopter van 17.55 uur gaat een uur later, maar het waait nog steeds. Alhoewel het iets lijkt af te nemen. We weten dus nog niet zeker of hij wel gaat. De vlucht naar IJsland voor vanavond is in ieder geval gecanceld. Die staat nu op maandag gepland en dinsdag gaan we, zoals al eerder gepland, weer naar huis. Waarschijnlijk worden we zo meteen, voor de zoveelste keer deze week, naar de heliport gebracht door de baas van het hotel!
Allerlaatste update: We zijn niet gegaan, want de vlucht was (weer) gecanceld. Morgen gaan we met de boot naar Qaqortoq, dat duurt een uur of twee. En dan maandag met het vliegtuig van Narsasuaq naar IJsland. Het is op dit moment nog niet helemaal duidelijk wanneer en hoe laat we met een helikopter, of een boot van Qaqortoq naar Narsasuaq komen.
15 juni – Nanortalik
Feestdag vandaag, want we gaan echt naar Narsasuaq! Om 10.00 uur eerst met een bootje naar Qaqortoq en om 13.30 uur met een ander bootje naar Narsasuaq! Yeah! Het heeft wat telefoontjes en berichtjes geduurd, maar we hebben vervoer en onderdak voor vanavond. Morgen gaan we met een rescuevlucht naar Kevlavík en dan dinsdag naar huis.
We zijn halverwege en moeten straks overstappen op een ander bootje. Intussen zitten we aan de koffie in het hotel in Qaqortoq, in de stoelen met het zeehondenbont. Op de boot was er koffie in Douwe Egberts-bekers, we voelden ons gelijk thuis in dat ‘komboffie’, want je bent thuis, waar je Douwe Egberts drinkt. We hebben het melodietje er gewoon bij gezongen. We hebben een prachtige boottocht gehad, met af en toe een slalom rond een ijsberg. We weten nu dat de kleur van een ijsberg, vertelt waar hij vandaan komt. Straks nog 3 uurtjes varen en dan zijn we in Narsasuaq!
Die 3 uur konden we vergeten, het werden er 4, want halverwege, toen we aanlegden in Narsaq kreeg ons bootje een technisch probleem en konden we niet verder. Iedereen moest aan wal en daar een uur op een ander bootje wachten. Het geval wilde dat er een klein Deens middelbaar-schoolklasje met twee docenten aan boord was. Daar hebben we een spel mee gedaan tijdens het wachten. Alle passagiers deden mee, een weerwolvenspel met heel veel doden! Onder de overkapping van de plaatselijke benzinepomp, omdat het regende. De tijd vloog om!
We zijn inmiddels in Narsasuaq aangekomen en zitten in de eetzaal van ons hotel te eten. Er zijn bomen hier! Voor het eerst zien we bomen op Groenland, heel raar eigenlijk. Op de NOS-site lezen we dat er dinsdag misschien weer een treinstaking is in Nederland. Natuurlijk! Hebben ze dan toch een tupilaq tegen ons gebruikt?
16 juni – Kujalleq
Het lijkt erop dat we gaan!
Update: Yeah! Het vliegtuigje dat ons komt halen is geland! Toen hij landde steeg er in de vertrekhal een gejuich op! Wij hadden ons vermaakt met het kijken naar balgooiend landingsbaanpersoneel. Vanavond het vervolg van onze avonturen!
Op weg naar het vliegveld kwamen we de nationale bloem van Groenland tegen! Heel bijzonder. In het Groenlands heet deze bloem Niviarsiaq, wat jong meisje betekent. Wij zouden het een dwergwilgenroosje noemen.
Het Deense schoolklasje zit waarschijnlijk nog twee dagen vast op Groenland voordat ze naar huis kunnen. Ze waren zooo blij met onze zak chips, dat we een knuffel kregen! Vanaf Nanortalik gingen er ook twee mannen, die in een goudmijn op Groenland werkten, dezelfde kant op als wij. Je maakt erg gauw contact met je medereizigers, dat hebben we wel gemerkt. Je zit steeds in dezelfde hotels, bootjes en vliegtuigen en je hebt allemaal last van dezelfde vertragingen.
Update: We zijn in Reykjavík aangekomen! We konden nog even heerlijk winkelen in de ‘hoofdstraat’ en zitten nu in een oude tramremise, die is omgetoverd in een foodhal. Lekker eten en drinken. Morgenochtend vroeg naar het vliegveld en dan om een uur of 12.00 naar huis!
We hebben een supermooie en interessante vakantie gehad, en vinden het jammer dat het nu afgelopen is.
17 juni – Suðurnesjabær en thuis
Zo, we zitten op de airport aan de koffie en zijn klaar om naar huis te gaan.
Gisteravond hebben we nog een mooie avondwandeling langs de zee gemaakt en toen zat de vakantie er wel echt op. Vanochtend om 06.00 uur opgestaan om de Flybus van 07.00 uur naar de airport te nemen.
We zijn ingecheckt, we hebben gewinkeld, de laatste souvenirs gekocht en flesjes (water) gevuld bij het vriendelijke meisje achter de bar van het lunchrestaurant (want ja, in de wc’s is alleen maar warm water).
P.S. Aan boord van het vliegtuig kregen we een stukje cake, omdat het vandaag een nationale feestdag van IJsland was. We hadden het er net over gehad, dat we wel zin hadden in iets lekkers bij de koffie, toen ze ermee rondgingen. Was er toch nog iets leuks deze vakantie! ;)
Het reisverhaal van Alous en Greetje zit erop, maar die van jou kan vandaag nog beginnen! Wil je in de (avontuurlijke) voetsporen van de twee zussen treden? Hieronder vind je een selectie van onze reizen naar Zuid-Groenland terug.
Toch je eigen weg naar Groenland volgen? Geen probleem, we maken graag een reisvoorstel op maat. Onze Groenlandpecialisten staan voor je klaar!
