Het fascinerende Chiloé Archipelago voor de kust van Chili is een overblijfsel van een bergketen, die na de laatste ijstijd voor het grootste deel verdween onder de stijgende zeespiegel.
Het gebied van Chiloé is een oase van vredige rust. De eilandengroep ligt aan de zuidelijke zijde van het Lake District in Chili.
Het voornaamste eiland, Isla Grande, is het op één na grootste eiland van Zuid-Amerika. Daarnaast is het eiland doorsneden door de Panamericana, de panamerikaanse snelweg die loopt van Fairbanks in Alaska tot Vuurland in Argentinië.
De dicht beboste parken Parque Nacional Chiloé en Parque Tantauco bieden geweldige mogelijkheden om de unieke wildernis op het eiland te verkennen. Dat terwijl de kustgebieden en de kleinere eilandjes langs de oostkust van Isla Grande een prachtig inkijkje geven in de lokale leefstijl: gemoedelijkheid en vriendelijkheid staan hier voorop. De meest toegankelijke eilandjes zijn Isla Quinchao en Isla Lemuy.
Geschiedenis
Chiloé werd voor de Spaanse bezetting in 1567 bevolkt door de inheemse Chonos en Huilliche, volkeren die zichzelf onderhielden met de visserij en het boerderijleven. Ruim 300 jaar van het vasteland door de felle weerstand die de Mapuche bevolking leverde tegen de Spaanse kolonisten.
Tot het eind van de twintigste eeuw bleef Chiloé een gebied dat achterbleef in de haast van alledag. Bovendien zijn de vredige omgeving en de gemoedelijkheid van de lokale bevolking nog altijd aanwezig. Eveneens zijn dat nu juist de kenmerken die tegenwoordig bezoekers van uit de hele wereld naar deze regio trekken. Maar ook vind je een unieke mix van architectuur, lokale gerechten en beroemde mythen en legendes.
Cultuur en architectuur op Chiloé Archipelago
Verspreid over het hele eiland liggen meer dan 150 achttiende- en negentiende-eeuwse houten kerken en kapellen. Hiervan hebben de meeste een typisch koloniale Spaanse bouwstijl. Bovendien staan een aantal van deze kerken op de UNESCO Werelderfgoedlijst. Daarom zijn niet alle kerken van binnen te bezichtigen.
