Het Andesgebergte (La Cordillera de los Andes) is een bergketen aan de westkust van Zuid-Amerika en omvat Argentinië, Chili, Bolivia, Peru, Ecuador, Colombia en Venezuela. De Andes bestrijkt van noord naar zuid de grens tussen Argentinië en Chili. In totaal is het gebergte zo’n 7000 km lang, tot 160 km breed met een gemiddelde hoogte van 4000 meter.
Het oversteken van dit prachtige berggebied is zeker een hoogtepunt van je reis naar Chili en/of Argentinië. De berglandschappen zijn adembenemend, het is een echt avontuur en iedere bocht heeft weer een ander schitterend uitzicht! Deze bergpas van Santiago naar Mendoza wordt ook Paso Internacional Los Libertadores genoemd.
Op meerdere plekken van noord naar zuid kun je het Andesgebergte passeren maar de meest bekende is van Santiago naar Mendoza en andersom. Hier doorkruisen de hele dag door auto’s, bussen en andere voertuigen het Andes-gebergte om van de ene metropool naar de wijnhoofdstad van Argentinië te gaan. De rit is 365 km lang en duurt met de auto rond de 5 uur, met de bus zo’n 8 uur als er geen rij bij de grensovergang staat. Er zijn meerdere dingen waarmee rekening gehouden moet worden tijdens een oversteek van Chili naar Argentinië of andersom. Hieronder zet ik de belangrijkste tips op een rijtje zodat je goed voorbereid op pad gaat.
Met de bus
De verstandigste keuze voor vervoersmiddel om de Andes te passeren is met de bus. Dit omdat het rijden van een huurauto van het ene naar het andere land nogal wat problemen met zich mee kan brengen. Hier heb je een speciale vergunning voor nodig omdat alle autoverhuurbedrijven het niet toestaan om de auto in Chili op te halen en af te geven in Argentinië. Houd er dan ook rekening mee dat je twee keer over de grens moet rijden. Dagelijks rijden er een aantal bussen die passagiers vervoeren van de ene naar de andere kant, deze bussen zijn erg comfortabel en rijden de hele dag door.
Er zijn altijd voor- en nadelen van met de bus meegaan of per auto de Andes oversteken. Met de bus vermijd je onnozel papierwerk en eindeloos durende grensovergangen, nadeel is de langzamere transittijd en dat je nergens kunt stoppen om van de landschappen te genieten.
Reisziekte
Er zijn veel speculaties over de 3500 meter hoogte van de oversteek en dat er vaak mensen ziek worden. Uit eigen ervaring sprekende merkte je amper iets van de hoogte maar dit kan natuurlijk verschillen per persoon. Mocht je van te voren weten dat je niet altijd heel lekker bent in de auto en/of bus dan is het verstandig om een hoogteziekte of reisziekte pilletje in te nemen. Je kunt natuurlijk ook een slaappil innemen maar dan mis je wel de spectaculaire uitzichten op het Andes-gebergte. En dat is (neem ik aan) nou eenmaal de reden dat je de oversteek ging maken!
Daarnaast heb je nog de legendarische 29 bochten, een prachtig gezicht als je bovenaan bent en naar beneden kijkt. De buschauffeurs rijden ook hier gewoon op een normaal tempo daardoor krijg je niet veel last van de scherpe bochten. Ook hier geldt als je gevoelig bent voor reisziekte neem pillen in!
Betalen
Er moet onderweg van Santiago naar Mendoza tol betaald worden in Chileense peso’s dus zorg ervoor dat je altijd contant geld op zak hebt. Mocht je twee keer de grens over moeten rijden houdt er dan rekening mee dat je ook die beide keren overal tol moet betalen en dus genoeg geld meeneemt.
Grensovergang
Als je de grens over gaat steken kan je het beste vroeg in de ochtend vertrekken omdat ’s middags de rijen bij de grensovergang enorm lang zijn. Je staat hier zo uren in de rij om de paspoorten te laten controleren en de papieren van de huurauto indien van toepassing. Ga je met de bus dan zijn deze tijden wat korter dan wanneer je met de auto gaat, tevens elimineer je het gedoe van het verkrijgen van het benodigde papierwerk.
Een andere mogelijkheid om de grens over te steken is per vliegtuig! Dit is een stuk duurder en minder schitterend omdat je de landschappen niet van dichtbij kan bewonderen maar ook een goede mogelijkheid als je niet zit te wachten op lange wachtrijen en gedoe op de grensovergang.