Het typische voedingspatroon van de Inuit is rijk aan proteïne en ontzettend veel vet door de dieren die genuttigd worden met een hoog vetgehalte om de kou te trotseren. In de streken waar de Inuit wonen groeien niet of weinig planten waardoor haast geen plantaardige vezels gegeten worden naast grassen, wortels van struiken, bessen en zeewier.
In 1784 vestigden Russische kolonisten opzoek naar bont de eerste permanente nederzetting in Alaska op Kodiak Eiland. Hierdoor zijn de Russische invloeden op de keuken van Alaska nog steeds zichtbaar met name in Sitka. Hier worden de traditionele Russische gerechten zoals Pierogi, Bœuf Stroganoff en Kasha (boekweitgrut) worden hier nog altijd gegeten. In 1867 hadden de Verenigde Staten Alaska gekocht en maakte het land kennis met gedroogde bonen, suiker, sinaasappelen, appels en ingeblikte melk. Daarbij werden de feestdagen gevierd met gebraden patrijs, zuurdesembrood, blikken ananas en elandgebraad.
Keuken van Alaska: typische gerechten
Zalm – op de menukaarten van Alaska’s eetgelegenheden staat vaak zalm centraal aangezien deze overal in de staat te vinden zijn en kunnen worden gebakken, geroosterd, gegrild of gerookt.
Rendier hotdog – op meerdere straathoeken in Alaska en in de grotere steden geparkeerd voor populaire bars staan stands met rendier hotdogs. Deze zijn hetzelfde als de gewone Amerikaanse hotdogs alleen dan is de worst die erin zit gemaakt van rendiervlees en heeft het net een wat andere smaak. Het rendierworstseizoen stopt echter in oktober en is dus niet het gehele jaar beschikbaar.
Muktuk – een ander traditioneel Alaskaanse delicatesse is ‘Muktuk’. Dit is de schil en blubber van walvisachtigen al worden soms ook beluga’s en narwallen gebruikt. Het kan geserveerd worden op de traditionele rauwe manier waarbij het een olie- en nootachtige smaak heeft. Soms wordt het gefrituurd of geserveerd met sojasaus om er smaak aan toe te voegen.
Heilbot – deze platvis woont op de bodem van de oceaan en heeft een stevige textuur en milde smaak en wordt vaak bereid door de heilbot te koken, frituren of grillen. Ook de heilbotwangen zijn zeker het proberen waard waarvan de textuur lijkt op een sint-jakobsschelp.
Eskimo-ijs (Akutaq) – Eskimo-ijs lijkt op geen enkele manier op het schepijs dat wij kennen. Dit traditionele gerecht wordt namelijk gemaakt met slagroomvet van de dieren waarop Eskimo’s jagen zoals rendieren, zeehonden en beren. Daarbij worden sneeuw en wilde bessen toegevoegd, alhoewel recente recepten gemaakt worden met plantaardig bakvet en bessen. De naam Akutaq betekent in de Yup’ik-taal “iets gemengd”.
Baked Alaska / Bombe Alaska / Omelette sibérienne – dit is een ijsgerecht die als dessert gegeten word en bestaat uit cake, ijs en opgeklopt eiwit. Het gerecht bestaat uit een met plakken cake bedekt stuk vanille-ijs of een andere soort ijs. Daaromheen komt een dikke laag opgeklopt eiwit dat met een sterke likeur overgoten wordt en dan enkele minuten geflambeerd wordt totdat het eiwit een geelbruine kleur heeft.
Alaska King Crab Casserole – de rode koningskrab heeft zijn naam te danken aan de rode kleur na het koken. Deze krab wordt het meest geconsumeerd in met name Alaska en is van alle krabsoorten het meest smaakvol en veelzijdig. Dit gerecht is snel en gemakkelijk en bestaat uit A Roni-Rice Pilaf rijst, koningskrabben, baby maïs en knoflook wat samen gebakken wordt in de pan of oven.
Zuurdesem – oorspronkelijk komt zuurdesem uit Europa maar tijdens de goudkoorts werd het naar Californië gebracht en uiteindelijk naar Alaska omdat het betrouwbaarder was dan andere broodbakmethodes voor de mijnwerkers die leefden in ongunstige omstandigheden. Het zuurdesem wordt in Alaska in manden geserveerd maar ook in pannenkoeken, kaneelbroodjes en andere broodjes gebruikt.
Verse voederbessen – langs de wandelpaden van Alaska vindt je meerdere soorten voederbessen zoals bosbessen, veenbessen, zalmbessen, braambessen en frambozen. Sommigen kunnen giftig zijn dus mocht je ze zelf plukken dan is het verstandig om te weten hoe ze eruit zien.
Oesters – omdat de wateren buiten de kusten te koud zijn groeien er geen oesters in Alaska. Echter is er toch een manier gevonden om de oesters in een faciliteit groot te brengen en in de Kachemak-baai te transplanteren. De oesters worden opgehangen in hangende manden en raken nooit de grond waardoor er geen vuil tussen komt en ze geen parels laten groeien.
