Rondreis in Alaska 2015, verslag van Menno

12-8-2015 Dag 1

Na het opstaan rustig aan alles verder ingepakt wat er nog ingepakt moest worden. Het is nog een paar uur voordat we naar Schiphol gaan. Spanning, altijd een klein beetje maar dat zal iedereen wel hebben. We hebben alles gecheckt alleen maar hopen dat de fototas het vliegtuig mee in kan. Er zit namelijk 16 kilo aan spullen in en de tas is in principe te groot.

Op Schiphol aangekomen stond er een mega lange rij, er bleken 2 vluchten na elkaar naar IJsland te gaan. Dus geen tijd voor winkels maar meteen door naar de gate. Gelukkig ging de fototas gewoon het vliegtuig in. IJsland is maar 3 uur vliegen dus daar waren we met een kleine vertraging zo. Daar even iets gegeten en toen weer in het vliegtuig naar Alaska.

Dit was een erg mooie vlucht, over Groenland waar we heel helder zicht hadden op al het land en al het ijs wat in het water dreef. Hele ijsvelden kwamen we tegen. Heel veel gletsjers en wat is dat toch mooi om te zien.

De vlucht ging verder soepel. Aangekomen in Anchorage werd ik gebeld door het verhuurbedrijf waar we bleven want ze gingen eigenlijk om 3 uur dicht. Dus na wat extra kosten voor het langer open blijven kregen we de Jeep mee. Even wat eten in de buurt en nog even langs een meer gereden en toen moe naar de B&B en douchen en naar bed.

13-8-2015 Dag 2

Natuurlijk waren we vroeg wakker, 05:00 uur. Nog geprobeerd om wat te slapen, maar dat ging niet. Dus we gingen er om 06:15 uur maar uit.

Het ontbijt moesten we zelf maken, maar alles was goed geregeld en zo stonden om 07:15 buiten bij de auto. Ik wilde nog even naar het Kincaid meer toe omdat daar wel wat te zien was volgens mensen die we gisteren hadden gesproken. We kwamen eerst langs een ander meer Jewel Lake, hier waren 2 visarenden druk bezig met hun ontbijt bij elkaar te vissen. Werden ze nog gestoord door een jonge zeearend die toch het veld moest ruimen. Hierna naar Kincaid Lake gereden maar dat bleek meer een natuurpark te zijn. Dus hier even rond gereden en toen verder naar Talkeetna. Onderweg nog leuke meren tegengekomen en hier de Loon (Parelduiker) met jong op de plaat kunnen zetten.

Het landschap is erg mooi en ook weer anders dan Canada of IJsland. Aangekomen in Talkeetna ons verblijf opgezocht, een erg mooi huisje en dicht bij het dorpje. Het dorp is erg commercieel maar wel leuk om te zien. Hier wat rond gelopen en een ijsje gegeten. Hier een eekhoorn gezien die een chocolade verpakking wilde opmaken maar hier niet in slaagde.

In de avond hebben een boottour gemaakt met een Jetboot over de rivier Susitna. Leuke toch met een klein beetje zicht op de hoogste berg Mount Mckinley. Hierna zijn we nog even wat avondfoto’s gaan maken van de ondergaande zon, maar door de bewolking werd dat niet echt spectaculair. Morgen richting Denali.

14-8-2015 Dag 3

Vanmorgen iets later wakker 06:30 uur. Zijn na opstaan naar het dorp gereden voor een ontbijt, want dat zat er niet bij inbegrepen. We hadden gekozen om het ontbijt met koffie mee te nemen in de auto.

Al snel begon het onderweg wat te regenen niet hard maar goed het is geen lekker zonnetje zoals de afgelopen dagen. De weg naar  Denali was weer erg mooi, het lezen in het grote Milestone boek is makkelijk en je bent gelijk op de hoogte van wat je tegen kan komen. We kwamen langs mooie meren die vaak een prachtige weerspiegeling hadden van het landschap erboven.

Onderweg kwamen we langs een winkel of uitstalling van spullen die je normaal weg gooit, maar deze persoon verkocht het gewoon allemaal. En bonte verzameling van allerlei zaken van ouderwetse benzinpompen tot roestige kettingen en oude elektrische kabels.

Aangekomen op ons slaapadres bleek het dat we veel te vroeg waren. Dus toen maar eerst het Denali Nationale park in. Het is er groot en je ziet veel auto’s geparkeerd staan maar de mensen zie je niet terug die zitten veel in de bussen die je diep het park in rijden waar je met eigen vervoer niet mag komen. Je mag met eigen auto tot iets van 13 mile het park in. Hierna stopt de weg voor het eigen vervoer. Je kan dan de bus nemen of terug gaan. Wij zijn even op die plek gebleven en het wat geklommen en gewandeld daar en genoten van het uitzicht boven op een grote rots die we waren beklommen. Er zat nog even een Artic squirrel bij de auto, dus deze natuurlijk op de foto gezet. Wij mogen morgen het park met de bus in en dat tot het einde dat is 92 mile en daar verblijven we dan 2 nachten.

De vergezichten die je ziet zijn erg mooi en ik denk dat we zelfs een stukje Mount Mc Kinley hebben gezien. Aan het eind van de middag zijn we naar een hike trail gegaan, want we hadden van Michael en Annemarie gehoord dat daar een bever zat die zich lekker liet fotograferen. Een mooie wandeling met een flinke afdaling. Helaas hebben we de bever niet gezien, maar dat ze er zitten was wel duidelijk want we hebben 5 beverdammen gezien. En heel veel bomen die omgevallen waren door het vreten van de bever, dat kan je mooi zien aan de vorm van het breekpunt, dat ziet er uit als punt van een potlood.

Het meertje was prachtig en met de reflectie van de bergen erin werd  het nog mooier. Terug natuurlijk moesten we afdaling weer omhoog, maar dat viel toch nog wel mee.

We kwamen rond 17:00 uur bij Grizzly Bear Resort aan en konden nu wel naar onze kamer. Even wat gegeten in een restaurant aan de overzijde en toen maar lekker naar de kamer om wat foto’s te uploaden naar de Macbook. Morgen dus een lange trip in een bus naar Kantishna, dit duurt iets van 6 uur.

16-8-2015 Dag 4

We werden wakker om 06:45 uur en na ons ontbijt dat we hebben gedaan in het hotel aan de overkant van de weg  zijn we weer het Denali park ingereden. We zijn weer de parkweg afgereden opzoek naar wild. Het weer was opnieuw prachtig, zon en een paar wolken. Aangekomen bij het einde tot waar wij mogen komen met eigen vervoer zijn een wandeling gaan doen langs de Savage rivier. Een leuk stuk lopen met mooie vergezichten. Op een gegeven moment zat er een Artic grondeekhoorn voor ons op het pad.

Hij was druk bezig met het eten van bladjes van de planten. Erg leuk om te zien hoe hij zijn wangen vol stopte met bladeren. We konden zelfs tot op een meter of zo dichtbij komen. Na de wandeling zijn we weer in de auto gestapt om naar het visitors centrum te gaan om daar een film over het park te gaan bekijken. We hoefden pas om half 1 in te checken voor de bustocht naar Kantishna dus we hadden nog genoeg tijd. MAAR ik zag onderweg een moeder Eland met jong in een open stuk staan een stukje van de weg af. Dus gestopt en natuurlijk gelijk uit de auto 500mm op de camera en knallen maar. Man ooh man wat is zo’n eland groot. En natuurlijk sta je daar niet heel lang alleen, al snel was de weg behoorlijk vol met auto die ook stopten. En ook heel snel stond er een parkranger naast me en te vertellen dat we niet te dichtbij moesten komen. Maar ondertussen liep moeders gewoon onze kant. Dus extender eraf en de tweede body met de 100-400mm erop. En moeders kwam nog steeds dichterbij. En dan op een  geven moment word die kop toch wel HEEULL erg groot. Dus toch maar een stukje naar achteren want een paar weken geleden was er een vrouw die naar het ziekenhuis want ze betrapt door een eland.

Het jong volgde moeders op een paar meter afstand dus ook die kwam dichterbij. Ondertussen stonden er natuurlijk heel veel mensen te kijken en foto’s te maken met van alles maar voornamelijk met de telefoons. Na dit gave gebeuren was te laat om de film te zien maar ik heb wel de foto’s laten zien aan de vrouw van het bezoekerscentrum die ons gisteren zo enthousiast te woord had gestaan. Ze vond het awesome, en zei “told you so you would go to see them” Na ons aangemeld te hebben bij de bus gingen we om half 2 van start.

De bus werd bestuurd door Kirsty en ze deed dit al 16 jaar deze route met “Charlie” zo hete de bus waar in zaten genaamd naar de oprichter van het Denali park. De rit duurde 6 uur en 6 uur lang heeft Kirsty verhalen verteld over van alles en nog wat ver het park en de dieren die er leefden. Ze had arendsogen want ik zie best snel beesten maar zij zag ze al vanaf kilometers afstand al en dan ook eens op de weg letten wat onverhard is en met soms best diepe afgronden, en ook nog het verhaal vertellen. Ik vond het erg knap van haar. We kwamen bergschapen tegen, 4x grizzly beer, een golden eagle  (die ik net miste want die was op redelijke afstand, KAK VET balen), nog een mannetjes eland, grondeekhoorns en nog een paar kariboes, alleen zat alles veel veel te ver weg. Maar goed wel gezien allemaal.

Hoe verder we dichterbij we bij het eind kwamen hoe bewolkter het werd, dus kans op Mount McKinley te zien werd steeds kleiner. Aangekomen bij Wonderlake spetterde het al helaas. Hier vandaan is het nog maar 10 mile tot Kantishna Roadhouse. Aangekomen werden we ontvangen en naar onze blokhut gebracht, geen sloten op de deuren en geen internet of telefoon bereik. Dus back too basic, ook wel eens lekker.

Alles is hier inbegrepen, en we werden bij een gepensioneerd stel uit New Zeeland gezet voor het diner. Leuke mensen die een trip doen van een week of 8 naar Alaska en daarna door naar Canada. Eten was erg lekker, alleen jammer dat het nu echt regent.

17-8-2015 Dag 5

Het heeft de nacht door lekker geregend en hebben goed geslapen. Maar het regent nog steeds. Het ontbijt is goed geregeld ook bier. We hadden de keuze uit een paar activiteiten voor deze dag.  Een paar wandelingen in de ochtend waar je uit kon kiezen, in de middag goudpannen, en nog een rit naar het huis waar Fannie Quigley gewoond heeft. Is erg beroemd in Alaska. Zij zorgde voor de mijnwerkers die hier werkten en voor de goudzoekers die hier woonde.

Wij hadden gekozen voor de Hike naar Blueberryhill bij Wonderlake. Helaas nog steeds regen maar goed we hebben daarvoor alles mee genomen. Alleen ik graag de berg  Mount Mc Kinley in het water van wonderlake willen zien. Dit is toch DE plek voor dat soort foto’s van de berg. Maar helaas alleen de grijze bewolking waar de regen uit viel was er te zien in het water. De wandeling was erg leuk en een goede uitleg door MJ ( Mary Joe) ,we kregen natuurlijk de blueberry te eten die we konden plukken. De beren eten die ook en wel 40kilo per dag. Ook waren er nog een paar andere bessen die konden plukken en ze vertelde leuk over van alles wat daar allemaal gebeurde en gebeurd is in het gebied van Kantishna. Want het was vroeger een goudzoekers plek en mijn gebied. Zelfs de oude Roadhouse van 1919 staat er nog steeds wel is waar vervallen en al wat verrot.  De regen was gelukkig iets minder geworden en toen we weer terug liepen was het bijna droog. Na de wandeling die ongeveer 2 en half uur duurde kregen we de lunch. Op deze plek was alles bij inbegrepen, wel zo makkelijk.

Na de lunch zijn we met z’n twee nog een andere wandeling gaan maken langs de rivier die voor ons langs loopt. Het was ondertussen zonnig geworden en een best lekker temperatuur. Hierna was het tijd voor goudpannen in de rivier. Ze hadden al wat zand in zakken gedaan wat verderop was gegraven omdat daar de kans op goud groter was. Iedereen kreeg een zak met zand en een goudpan. En ja hoor Marjon was de enige die goud vond in haar pan. Wel 4 stukjes echt goud, geweldig natuurlijk. Nu hoeven we niet meer te werken hahahaha. De stukjes werden geseald op een zwarte ondergrond.

Na het goud zoeken werden we naar het huisje van Fannie gebracht hier werd haar levens verhaal vertelde en je kon het huisje in. Dit was best even leuk. Daarna werden we naar het einde van de weg gebracht van het Denali park. De weg gaat gewoon niet verder hier. Ik had alle hoop dat we deze avond wel naar Wonderlake konden om de berg te zien maar helaas was het weer gaan regen tegen de tijd dat we gingen eten. Morgen vroeg op bus vertrekt om 06:20 en hopelijk is het helder.

17-8-2015 Dag 6

Wekker ging om 05:00 af en de koffers werden 20min later opgehaald om in de bus gezet te worden. Het weer zag er niet echt helder uit maar wel hier en daar wat blauwe stukjes. Na het ontbijt zijn we om 06:10 de bus ( Charlie ) ingestapt en werden we weer door Kirsty terug gereden. We zouden om 11:15 weer bij de auto staan aan het begin van het park.

Aan gekomen bij wonderlake bleek Mount Mc Kinley toch goed te zien te zijn en natuurlijk foto’s van kunnen maken. Helaas had Kirsty toch wat tijdsdruk want we hadden een koffer mee die de trein op moest want de eigenaar ging per vliegtuigje terug naar  het begin van het park. Onderweg heb ik nog wat foto’s uit het raam kunnen maken van de berg die toch lekker in het ochtendlicht er erg mooi bij stond. Al vrij snel zagen we een Eland en niet veel later een Kariboe. Het landschap tijdens die rit is echt adembenemend mooi en helemaal omdat nu vroeg in de morgen nog fris was (9grdn) was het erg helder. Dus konden we vrij ver kijken. De eerste Grizzly zagen ook al redelijk snel en dit keer een heel stuk dichterbij.

Verder zagen we onder weg nog wat meer kariboes en nog een paar maal een eland.

Vlak voordat het park uit reden zagen 2 mannetjes kariboes met echt mega grote geweien, ze lagen alleen op de grond maar Kirsty vertelde dat ze gisteren ook daar had gezien. Dus die bleven wel even zitten daar. We hadden gelijk zoiets van daar gaan straks met eigen auto wel even kijken. Want het was in het stuk dat je nog met eigen auto mag berijden. Niet veel verder zagen al wat auto’s staan langs de weg dus daar was iets te zien. En wat DRIE eland mannen stonden langs een lege rivierbeding alle met een vol gewei en op beeld vullend afstand. Man wat een joekels zijn dit, sloom liepen ze rivierbeding over naar de begroeiing.  Ook Kirsty begon ineens foto’s te maken.

Hierna moesten we toch terug want de trein zou niet wachten op de koffer. Gelijk zijn we de auto weer ingestapt en terug gereden. Je mag max 35mile door het park en ik reed net iets harder iets van 40 ofzo en had even later weer een zwaailicht in mijn spiegel. Alles weer controleren, zat ik helemaal niet op te wachten natuurlijk want ik wilde naar de dieren toe. Maar goed ik mocht weer verder van de ranger die ook wel eens in Amsterdam was geweest in de Heineken brouwerij.

De elanden waren al uit zicht maar de karboes had ik snel weer gevonden en in de zachte regen stond ineens een paar maal oog in oog met de kariboe met MEGA gewei. Prachtig prachtig. Na veel foto’s de auto in en op naar Fairbanks  rit van 2 en half uur 185mile. De rit was niet echt bijzonder maar goed het ging best snel.

In Fairbanks de Go North opgezocht hier hebben onze huurauto van want ik wilde nieuwe ruiterwissers, deze waren slecht. Ze zouden gebracht worden door een autoshop. Dit moest een uur duren, waarom weet ik niet maar leuk was anders want ze hadden de verkeerde mee genomen, lekker weer. Dus van andere Jeep de wissers afgehaald en hopen dat deze beter zijn. NOT.

Maar goed we zitten in nu in onze kamer en kom ik erachter dat ik mijn Apple muis heb laten liggen in Kantishna. Heb maar gebeld en als het goed is komt hij naar het hoofdkantoor van hun hier in Fairbanks. Soms zit het mee soms zit het tegen. Morgen gaan we weer offline en zitten we boven de poolgrens in Wiseman. Een lange rit over de Dalton Highway van 266mile die ongeveer 6 tot 7uur duurt. Hier zitten we 2 nachten en komen dan weer terug in Fairbanks.

18-8-2015 Dag 7

Na het ontbijt zijn we om 09:00uur vertrokken op weg naar het noorden van Alaska via de beruchte Dalton  Highway. Het weer was niet echt top het regende, ook in de nacht en dat was jammer want er is al noorderlicht gezien. En de lodge waar we verbleven was speciaal op fotografen die het noorderlicht willen fotograferen ingericht. Maar we komen er nog terug.

Door de regen konden we alleen de eerste 1.5 uur niet veel zien door beperkt zicht. Na een mile of  50 kwamen we op Dalton aan. Door de regen was de weg die bestaat uit gravel verandert in een modderweg, binnen 200meter zag je niks meer door het achterruit en de achterwisser schoof echt gewoon modder over het raam heen. Na een mile of zo stonden bij het bord dat je verwelkomt op de Dalton. Hier even een paar foto’s gemaakt, en je ziet er gelijk niet meer uit na een paar stappen over de klei/zand/modder weg. Maar goed we gaan gewoon door. Gelukkig viel het vrachtverkeer mee, want die gaan er gewoon vol overheen met of zonder oplegger. Maar daardoor spatten er veel stenen op en die doorboren de voorruiten van veel auto’s. En daar heb je weer een eigen risico voor. De Dalton bestaan niet geheel uit modder er zijn ook gedeeltes met asfalt. Je ziet constant de Alaskan Pipeline langs de weg lopen, hierdoor stroomt verwarmde olie vanaf Deadhorse naar het zuiden van Alaska.

Het zicht was ook weer wat beter geworden en je rijdt echt door prachtige natuur heen. Het weer verandert constant zo rij door de regen en zon schijnt weer de zon, en dat soms binnen paar honderd meter. De herfst is hier al weer verder dan in het Denali park en die duurt ook maar een paar weken dan begint de sneeuw al weer te vallen hier. Er word al sneeuw verwacht in de hoger gelegen bergen hier vanavond. Dus allemaal zacht/geel groen en  rood tinten in de toendra waar je doorheen rijdt.

We zijn de enige brug over de Yukonrivier gegaan, dat is best een hele brede sloot die ook nog eens hard stroomt .Hierna kom je bij een soort truckers eethuis. Zag er gewoon niet uit alsof je 100jaar terug gaat in de tijd. Hier konden we de tank weer vol gooien, ze rekenen wel bijna 2 maal de prijs als in Fairbanks. Ruim 5 dollar per gallon. De Jeep verbruikt best dus daar ging wel weer wat in. Eerst volgende pomp is in Coldfeet ruim 120 mile verderop.

Er rijden toch nog wel wat auto’s over deze weg naar het zuiden toe, je bent niet geheel alleen. Onderweg kwamen we bij de poolcirkel en natuurlijk staat hier markeerpunt dat je daar bent. Ook stonden er een man en vrouw met wat folders, die komen dan gewoon vanuit een dorp ruim 100 km  noordwaarts om hier vrijwillig wat info aan voorbijgangers te geven en dat 2 maal per week. Hoef je in Nederland niet aan te denken.

De rit ging goed en het was waren  met  6 uur in Coldfeet, iets van 5 mile vanaf Wiseman. Hier is een hagelnieuw visitorscentrum en hier hebben wat info gehaald over het gebied. Helaas is er niet veel te doen, maar er moet wel wildlife zitten.

We zijn toen naar Wiseman gereden om ons slaapadres op te zoeken. Wiseman is een gat waar mensen wonen in huizen waar wij niet eens onze hond in zouden laten slapen. Golfplaten daken, huizen die bijna instorten of al ingestort zijn. Het is een oud goudzoekers dorp en dat zie je aan alles terug overal staan nog machines uit die tijd. Verroest en gewoon achtergelaten.  De rommel die bij de huizen staan is enorm, oude auto’s verroeste vaten tot geweien opgestapeld, je kan het zo gek niet bedenken of het ligt er. Er staan een paar knappe tussen maar dat is ook alles.

Ons verblijf is nu ook niet echt super te noemen, een houten blokhut met kleine ramen en een olie gestookte verwarming. De dochter van de eigenaar ontving ons en bij de vraag of er iets te doen was hier in de buurt was het antwoord “niks”. Dat belooft dus wat. Eigenlijk een beetje zonde van onze 2 nachten. Had die liever in Homer of Kenai doorgebracht. Dan maar vanaf Fairbanks een stukje over de Dalton en weer terug, maar dit zou niet onze eerste/tweede/derde of vierde keus zijn geweest.

Je kan zelf je eten maken maar dan had je dat wel mee moeten nemen vanaf Fairbanks, daar is eerste supermarkt, 6 uur terug. Dus op naar het eerste en enige restaurant in de buurt , een truckers eetcafé uit het jaar kruik in Coldfeet. Je kijkt wel ogen uit naar alles wat er langs komt of zit te eten, nou ja eten…meer vreten.  De auto langs de rivier geparkeerd en met water uit de rivier een beetje geprobeerd schoon te maken want  er lag een laag van 1 cm blubber op.

Hierna wat gelopen door Wiseman wat wel wat weg heeft van Ruigoord. Morgen gaan we nog verder noord opzoek naar Muskus ossen en ander wild wat hier zou moeten zitten. Komen we die tegen dan is Wiseman top natuurlijk hahahaha.

19-8-2015 Dag 8

Het ontbijt was vrij summier twee pannenkoeken en 2 gebakken eieren en koffie. Maar goed je zit er wel vol van. Het had de hele nacht geregend en nu ook regende het nog steeds flink. Maar we gingen toch op weg naar de hoogste highway pass van Alaska, de Atigun pass. Hier zitten veel dallsheeps en kans op ander wild. Onderweg zouden we langs Sukakpak  mountain komen die mooi in een meer reflecteert.

Het is een rit van ongeveer 2uur rijden, maar ook hier kregen al snel het onverhard. Door de regen was het weer een blubber zooitje geworden.  Maar blijkbaar hebben de grote Peterbilt en Kenworth trucks hier geen last van, want ze denderen met een bloedgang voorbij. Het bleef maar regenen en met de bewolking laag in de bergen was het zicht ook nog eens zeer beperkt. Maar goed wij hoopten op beter weer misschien iets later, want de weer voorspelling in Alaska is maar voor 4uur dan verandert er wel weer wat.

Hoe hoger we kwamen hoe kouder en donkerder het werd. We zagen al natte sneeuw op het voorruit komen en op de bergen lag ook sneeuw. Oké, dan is het wel erg snel winter geworden hier. Even iets verder zagen trucks stoppen om kettingen om te leggen????? Maar goed er gingen ook andere auto’s omhoog. Dus wij ook.  Maar na een mile of 2 reden we door een laag sneeuw heen van een cm of 5 en het ging stijl omhoog en het sneeuwde nog harder.

We besloten om de rest van de rit naar de pass niet af te maken, het werd toch te link  want ik voelde de auto al alle kanten op glijden en het EPS lampje maakte overuren.

We reden maar weer terug 5 mle van het einddoel. Terug in het huisje hebben we gewacht tot het wat zou opklaren en dan maar een poging wagen om de berg met reflectie op de plaat te zetten. Dus om een uur 2 weer richting Sukakpak. Helaas deze zat nog te veel in de wolken. Dus toen maar naar Coldfeet naar het visitors centrum om daar een film te bekijken over het gebied waar we zitten. Film was erg interessant.

En mooi om te zien hoe men hier omgaat met de natuur. Na het avondeten wat we weer deden in het truckers café van het noorden , er is ook niks anders hahaha, gingen we nog 1maal richting de berg. Nu was de lucht een beetje gebroken en zagen we zon weer eens. De bergen om ons heen werden prachtig verlicht door het avondlicht. We konden mooi de berg met reflectie in de het meer zien en het mooie is dan dat je gewoon helemaal alleen bent en niks hoort.

Ik wild een foto van maken van onze auto die over de weg rijdt met het berglandschap er achter. Dus Marjon ging achter het stuur zitten en reed een stuk weg om even later weer terug te komen (gelukkig). Maar ze stond nog niet stil of ze riep al “BEREN BEREN” drie stuks langs de kant van de weg even verderop. Dus gelijk ingestapt en daar naar toe gereden. En ja hoor daar zaten ze moeder beer en 2 cubs.

Wel al grote jongen maar zo gaaf en zo dichtbij, een meter of 20a25. Gelijk de auto uit en foto’s maken. Alleen moeder beer vond dit niet een heel goed idee en maakte een aanval richting ons.Schrok me rot. Maar goed we stonden nog bij de auto dus geen probleem. Hierna konden we gewoon ons gang gaan en gingen de beren gewoon verder het zoeken naar bessen. We konden dit allemaal van dichtbij meemaken en moeders vond het toch ook wel goed zo. Ze waren erg mooi van kleur, donkere poten een bruine kop en een grijs lichaam, prachtig. Eén van de jongen ging er even bij zitten en deed erg koddig, Marjon heeft nog wat kunnen filmen.

Nadat de beren weer verdwenen in de begroeiing zijn we weer verder gegaan, onderweg nog mooie foto’s kunnen maken van het prachtige licht over de bergen en met laag hangende bewolking. Dus Wiseman is dus gewoon TOP hahahaha. Hopelijk morgen weer mijn muis terug.

20-8-2015 Dag 9

Ontbijt was weer precies het zelfde de vorige morgen. Gisterenavond hebben ze wel voor ons de oliekachel aangedaan werd toch wat frisser. Maar goed vandaag mogen we weer terug over de Dalton naar Fairbanks. Het noorden was qua landschap echt heel mooi en helaas dat we de Atigun pass niet over konden maar om nou te zeggen dat we het niet had willen missen. Een stuk Dalton had genoeg geweest maar goed we hebben dit zo gedaan en hebben er het beste van gemaakt.  We begonnen weer met regen vanochtend en het eerste stuk reden we in colonne met wat grote trucks door een kleine wereld. Gelukkig werd het weer droog en konden weer genieten van het uitzicht van de prachtige herfst kleuren. Nog even wat benzine gekocht bij de Yukon rivier en toen weer verder. We hebben de rit in 5uur gereden en toen moesten we de auto weer een beetje toonbaar maken.

Hier zijn we dus een uur mee bezig geweest, velgen zaten helemaal vol met bagger en eigenlijk alles zat onder. Maar hij is weer schoon. De plek waar we nu zitten is erg goed voor het spotten van Noorderlicht en het is al gezien hier in de omgeving dus we hopen maar dat we wat kunnen zien straks. Morgen richting Paxson.

21-8-2015 Dag 10

Na een korte nacht, ik heb de hele tijd nog gewacht op noorderlicht maar niet gezien. Maar we hadden prachtig uitzicht op de bergen in de verte. Dit was mount Deborah wist de gastheer te vertellen en lag op 160km afstand . Dus zicht was best helder. We zijn om een uur of half tien vertrokken richting Paxson. Een erg mooie rit over de Richardson Highway . Hele mooie natuur en  uitzichten op bv de besneeuwde Deborah mountain. We kwamen nog langs een stroompje waar we zalmen zagen zwemmen. Helemaal rood en met een grijze kop. Na wat kilometers konden we de Denali Highway op en naar ons verblijf de Tangle Inn. Een apart huisje met een grote kamer maar veder simpel. We kregen nog wel een grote steen tegen het voorruit van een vrachtwagen die langs de kant van de weg reed, dus dikke ster en dat kost ons de eigenrisico, gaat lekker……

Hierna zijn we de Denali Highway verder een stuk afgereden om te kijken of we nog wat wild konden fotograferen. Maar het jachtseizoen in geopend dus het barst hier van de jagers. Ze hebben allemaal een grote pick-up ( wie niet hier ) met een aanhanger erachter met daarop een quad. Hiermee gaan ze als ze een kariboe geschoten hebben het terrein in om het dier op te halen. Gelukkig zagen we weinig dieren op geladen op de trucks. Maar dit betekende ook geen foto’s. Dan maar de landschappen want die zijn ook mooi. Na het eten hebben we wat gewandeld in de buurt en ik ben nog even met de auto de weg afgereden voor wat foto’s. Kwam nu wel een auto tegen met daarop het gewei met daaraan nog de kop van een kariboe. Deze hadden geen quad bi zicht en de jager vertelde dat hij 4mile had moeten lopen met het dode dier. Ze waren met z’n vieren dus die hebben toch nog wat moeten doen ervoor. Ik vroeg nog wat ze er mee gingen doen, en alles zouden worden gebruikt voor hun zelf. We hadden al eerder gehoord dat de mensen hier jagen voor het gebruik van het vlees en de rest van het dier. Alles schijnt te worden gebruikt. Morgen naar de oude kopermijnen van Kennicott.

22-8-2015  Dag 11

Na het ontbijt bij de Tangle Inn zijn we via de highway naar het zuiden gereden. Onderweg kwamen nog een mooie roofvogel tegen een rode wouw of zo iets. De hele weg hebben we regen gehad.

Maar goed toen we eenmaal bij de weg aan kwamen die ons naar Kennicott zou brengen begon het pas. 56 mile over hobbel en bobbels, niet normaal meer Hierbij vergeleken is de Dalton een biljartlaken geheel door elkaar geschud kwamen we bij de parkeerplaats aan.  Hier moesten we de auto parkeren en werden naar de brug gebracht, hier onze koffers op een bolderkar gelegd en naar de overkant gelopen waar we zouden opgehaald door de wagen van de Lodge. De logde is mooi en kamer prima, we hebben wel gezamenlijke bad en toilet hier. Gelijk onze regenkleding aangedaan om het oude mijnwerkers dorp met de koperwinning fabriek te gaan bekijken. Helaas regende het nog steeds want het is echt super gaaf en mooi om dit zo te zien. Het is bijna net alsof ze gewoon zo weg gelopen zijn en alles hebben achtergelaten.  Overal liggen nog spullen uit die tijd en ze zijn ook sommige huisjes aan het restaureren.

Hierna het avondeten, iedereen gezamenlijk in 1 grote ruimte en je word gewoon aan een tafel gezet met nog 8 andere mensen, erg leuk want zo hoor je nog eens wat andere mensen allemaal beleven en zien in Alaska. Van een man in de bus die ook naar onze lodge ging hoorde we dat de boot van de Prince William Sound kapot. Later gaf hij ons telefoonnummers die we kunnen bellen om te checken of de boot wel vaart, erg aardig. Na het eten nog wat gelopen door het oude dorp want het licht was mooi en nu ook droog. De gletsjer hebben we ook al gezien in de verte en morgen gaan een gletsjerwandelijg doen van 5uur, met spikes onder de schoenen het ijs op.

23-8-2015 Dag 12

Vandaag is het gelukkig droog en je kan al wat blauw zien tussen de wolken in dus dat ziet er goed uit. Om  09:00 uur gingen we met Brenna onze gids op stap naar de Root gletsjer. Een mooie route er naar toe en samen met nog 4 anderen die alle uit Zwitserland komen maar tegelijk.  Al snel zagen we het ijs al opdoemen tussen de bomen. Voor ons hotel hadden we ook zicht op de gletsjer maar dat was geheel bedekt met stenen en daar zag je dus geen ijs. Maar eenmaal bij het ijs moesten we onze ijzeren onder schoenen aantrekken.

Dit ging vrij gemakkelijk en hierna konden het ijs op. Even wennen maar wel super gaaf om op een gletsjer te staan, We hadden in IJsland kunnen doen maar hadden toen gekozen om te wandelen naar  een waterval. Maar wat is dit gaaf zeg het uitzicht op het ijs, de kleuren de stilte en toch het geluid weer horen van water dat her en der tussen het ijs stroomt. Of de kleine watervallen die ontstaan door het smelten van ijs, prachtig allemaal. We zagen een groot gat wat ontstaat in het ijs door het spoelende water. Hier moesten 1 voor kijken samen met gids omdat dit nog gevaarlijk was. We moesten soms flink stijl omhoog of naar beneden. Maar de spikes is dat geen probleem. We hadden zicht op de bergen in de verte Black Burn.. en op top van de gletsjer.

Om een uur of 12;30 hadden we onze lunch op het ijs. Brenna had van die matjes mee genomen en we hadden een lunchpakket gekocht in de lodge, een mega dik belegde boterham met kalkoen en kaas en groente. Dit alles onder de stralende zon en dan is het best wel warm, zelfs op gletsjer. Er mogen geen krummels blijven liggen vanwege de beren die over de gletsjer verplaatsen, ze zijn hier erg strik in dus alles schoon achter laten. Na de lunch gingen we nog een klein stukje door en daarna weer terug. Dit duurde nog een uurtje en daarna konden de spikes weer af. Aangekomen bij het hotel rond een uur of 14;30 toch wel een beetje afgemat hebben we even gezeten, biertje erbij helemaal goed. Om 15:30 werden opgepikt en naar Mc Carthy gebracht. Een gehucht van niks maar met een hotel en restaurant aan de overkant. Hier hebben wat rondgelopen een museum bezocht en ons avondeten gegeten, weer een burger want echt veel anders is er niet. Dus nu even de vele foto’s van vandaag uitzoeken en klaar maken voor morgen, lekker hobbel over de terugweg naar Chitina, dan naar Valdez en hopelijk dan eens de bald eagle zien.

24-8-2015 Dag 13

Vanmorgen opgestaan in ons zeer kleine bed en kamer, of het bed nu kamer was of de kamer het bed ik weet het niet. De koffers konden niet liggen maar staan en na het bed tegen 1 muur aan gezet te hebben kon net de koffer liggen, en het bed was maar 120. Dus een aanrader is het niet. Mc Carthy had voor ons er niet bij gehoeven. Een gehucht van niks en ook het verblijf was niet echt top. Het ontbijt werd geserveerd in een saloon aan de overkant. Het was vanaf 08:00uur, er stonden al een heleboel mensen te wachten, dus toen de deur open ging was het dringen en toen bleek dat het nog niet allemaal klaar was. En dat er maar voor 6 mensen eten stond eigenlijk. Daar waren ze dus snel doorheen en aanvullen ging ook niet echt snel We werden na het ontbijt keurig naar de loopbrug gebracht en konden weer aan de hobbelweg beginnen maar nu in een zonnetje. Dat rijdt dan toch wel lekker, we waren in 1.5uur erover heen.

Op weg naar Valdez kwamen we langs een gletsjer waar je tot aan de voet  kon lopen. Dit gedaan en er was een heuse ijs grot ontstaan door een waterval. Prachtig mooi en je kon er helemaal in gaan staan. Een heel mooi gezicht.

Via een erg mooie rit met prachtige watervallen links en rechts van de weg  kwamen we aan in Valdez een echt vissers dorp met veel boten in de haven die hun vis uitlaadde en meteen schoon konden maken op de kade. Meeste was zalm ,zilver of roze zalm. Ze zag de ook gewoon zwemmen in de haven. Wij konden ons gelijk inchecken in de kamer van het Best Western hotel. Wat een verschil met de Mc Carthy lodge zeg. Een eigen douch en een super groot bed en kamer heerlijk zo’n nachtje.

We zijn maar gelijk in de haven gaan vragen waar we wild konden spotten en een vrouw wees ons de plekken waar we wat misschien konden zien. Bij de zalmkwekerij  moest zeker wat zitten.  Op weg ernaar toe zagen we een man staan met een camera ( dat is altijd goed ) Een oudere man zonder tanden stoond bij een plek die mega stonk want er lagen duizenden dode zalmen in het riviertje. Na de vraag of er wat zat werd hij gelijk enthousiast. Want hij had wel een 80-500mm van sigma en een canon 7d en daar kon je de beren prachtig dichtbij mee halen vertelde hij. Of we ook foto’s wilden zien die hij had gemaakt op deze plek. Jahoor. En er kwam uit de oude pick-up een map met wat foto’s erin. Van beren met of zonder jongen, vossen eagle’s op zich wel mooi alleen net geheel scherp. Maar we zeiden natuurlijk dat ze erg mooi waren. En daarna kwam we vraag of we ze wilden kopen, 20dollar per stuk. Nou ja toen maar gezegd dat ik ook wat foto’s maakte en de foto’s niet nodig had. Hij wilde wel zien waarmee ik dan wel de foto’s maakte, van de 500mm werd hij wel stil maar kon er wel om lachen. Hij vertelde nog wat over hoe en waar hij de foto’s gemaakt had, het was erg vermakelijk.

We konden daar zeeotters, zeehonden drieteenmeeuwen zien. En duizenden zalmen echt ongelofelijk die hoeveelheid.  Maar er mooi om te zien hoe de zeedieren hiervan profiteren.

Na het eten toch die kant op gegaan en er stonden weer mensen met camera’s. Dit bleken Nederlanders te zijn uit Heerhugowaard. En die bleken weer gehoord te hebben in Kantishna dat er de dag voor hun aankomst ook Nederlanders zaten en 1 met een hele grote lens. Dus toen ik uitstapte met de lens en wat zei tegen Marjon werd er gelijk gevraagd of wij Menno en Marjon waren. Onze naam hadden ze gelezen in de  gastenboek. Leuk allemaal. Ze zaten te kijken naar zeearenden op een tak erg gaaf. Later gingen ze vissen in de zee en 1 kwam er recht op ons af vliegen met een zalm in zijn klauwen. Dit was super en ik kon er erg mooie foto’s van maken wat was dit gaaf zeg.  De vis werd in een boom opgepeuzeld en ook natuurlijk foto’s van want ze zijn zo mooi deze arenden.

Wat later konden we nog een grizzly beer ( eigenlijk Brown Bear, dit zijn grizzly beren maar dan groter door het vis dieet wat ze eten )  door het water zien lopen en over de rivierbeding, helaas was het toen al redelijk donker. Maar voor de beleving niet minder mooi. Nu om 00:15 even naar buiten of er al noorderlicht is want dat is voorspelt. En ook een meteorieten regen. Dus zal wel laat worden. De boot gaat morgen, dus weer spannend wat we gaan zien.

25-8-2015 Dag 14

Helaas geen noorderlicht! Vanochtend voor dat de boot vertrok nog even Dayville Road op gegaan om te zien of er nog beren of zeearenden zaten. Er zat nog 1 zeearend die ook nog meewerkte.

Toen de boot op, dit duurde nog al lang maar goed 20minuten later dan gepland gingen de zee op. Prachtig langs de kust met toch wel een aardig gangetje. Onderweg nog 4 orka’s kunnen zien en papegaaiduikers. Erg leuk natuurlijk maar de orka’s waren toch een stukje verder dan in Canada vorig jaar. Aangekomen in Whittier  moesten we door een tunnel door een berg heen. Deze is maar 1 baan en je mag om het uur er door heen. Gelukkig hoefden we maar 20 min te wachten. Hierna was het nog iets van 70 mile naar Hope. Een klein plaatsje aan de kust met maar weinig huisjes . Wel een stuk beter dan Wiseman. Ons Bear Creek lodge is erg leuk , een kliene vijver waar een Belted Kingfisher komt vissen en daar omheen vrijstaande huisjes .In de vijver heeft van de week nog een eland in gestaan vertelde de gastvrouw. Het diner is inbegrepen, gelukkig maar want er is het dorp niks te krijgen alles was dicht.  Op een vrouw met een marktkraam met wat groente na dan. Hier toch maar voor de zekerheid een komkommer mee genomen voor 5 dollar. De gastvrouw zou koken voor ons dus we wisten hoe dat zou smaken. Maar wat was dit lekker zeg. We kregen 5 gangen voor geschoteld en alle waren erg lekker . Voor mij dan de krabcakes was voor Marjon na geproefd te hebben toch niet lekker dus ik had 6 gangen. Hoofdgerecht voor Marjon van kip en voor mij zalm. We gingen rollend van tafel, nog niet zo lekker gegeten in Alaska.

De ijsvogel is erg schuw maar staat  er wel op. Morgen voor nachten naar Seward.

26-8-2015 Dag 15

De rit naar Seward was niet zo lang iets van 100km dus dat was zo voorbij. Onderweg een ontbijt gescoord want dat zat er niet bij in de Bear Creek. We waren natuurlijk veel te vroeg om onze kamer te krijgen dus zijn we het stadje maar in gegaan en langs het visitors center gereden. Hier de info gehaald die we nodig hadden en daar een cappuccino met een muffin gedaan. Hierna in een rondje stad gedaan en daar waren we zo mee klaar. De exit gletsjer lag ligt aan de weg van onze lodge en dat was het volgende punt om te gaan bekijken. Een wandeling van een iets meer dan 1.3mile dus dat viel wel mee. Onderweg staan allemaal borden met getallen erop, dit zijn de jaartallen waar de gletsjer in dat kaar nog was. En dat is best even slikken als je ziet waar hij in 1815 nog was en dan opeens nu echt een heel eind terug is getrokken.

We konden niet op het ijs maar goed opzicht wel een leuk gezicht al dat mooie ijs. Hier kwamen ook  Martin en Sonja tegen dit is een stel uit Heerhugowaard en fotograferen ook. Ze zijn al in Katmai geweest en hebben daar in de lodge gezeten en beren op 2meter kunnen fotograferen. We zijn ze tegengekomen in Valdez en ze zijn gelijk met ons op de ferry naar Whittier gegaan.

We zijn voor het eten nog even rondje door de haven gaan lopen , de boten met  vakantie vissers komen dan binnen druppelen. Ze mogen maar een beperkt aantal vis vangen per persoon per dag. Die word gelijk gefileerd en desgewenst ingevroren en per UPS verstuurt naar het adres van visser hoorde we van de mensen die de vis gevangen hadden. Grote zalmen en heilbot kwamen uit de boten.

We waren nog even verder in de haven aan het kijken toen ik een zeeotter tussen de boten zag zwemmen. Gelijk naar toe gelopen en plat op de houten vlonders gaan liggen. Hij was aan het eten krabjes en mosselen. Het kraakte behoorlijk. Was zijn ze leuk en totaal niet schuw. Prachtig gezicht, Marjon kon het mooi filmen, en toen kwamen er plots nog 2 bij. Echt geweldig om dit zo dichtbij te kunnen zien. In Canada was het allemaal van bovenaf maar hier bijna op ooghoogte ik lag denk ik 20cm boven het water.

Martin en Sonja kwamen na een half uurtje er ook bij, fotograferen zijn allemaal het zelfde en op zoek naar het zelfde J. We hebben gegeten bij de buren bij Salmon Bake , we hadden beide pasta ik met allerlei vis en Marjon met kip. Eruug lekker. We wilden nog even beren zoeken, maar die lieten zich niet zien dus toen maar naar de kamer de vele foto’s uitzoeken.

27-8-2015 Dag 16

Vandaag de boottocht met Kenai Fjords Tours 6uur op open zee. We vertrokken met een eigenlijk te volle boot, max voor de 150 maar er gingen er 135 mee. Je moest binnen een plekje zoeken want zou de gehele tocht jou plek zijn????

En aangezien er niet genoeg stoelen binnen waren stonden er mensen staand te eten want de lunch kreeg je aan boord van hun. En eigenlijk al bijna gelijk toen we vertrokken. Wij hadden een stoel weten te vinden (niet dat er veel gebruik van werd gemaakt want we stonden de meeste tijd buiten op de punt van de boot ) en hebben de lunch maar even in de tas gestopt voor later.  Het was pas half12. Maar goed we waren op pad en de zee was nu nog kalm. Al vrij snel zagen we een bultrug zwemmen in de verte. Mooie pluimen van waterdamp spoten boven het blauwe water uit.  Je ziet dan alleen rug van de walvis boven het water uitkomen als hij zwemt. Zodra eer een diepe duik gemaakt word dan komt ook de staartvin geheel boven water uit.

Wij stonden op de punt en konden het goed zien allemaal. Verbaasde me over het feit hoeveel mensen er gewoon binnen blijven zitten.  Na een paar minuten kwam de bultrug weer boven maar een heel stuk verder dan je zou verwachten. Dit hebben we een aantal minuten gevolgd en gingen we verder. Nog geen 5 minuten een harde plons in de water hoorbaar over zee. Een bultrug had net een vette sprong gemaakt. Natuurlijk geen foto van, dus iedereen hoorde zeggen one more time, one more time, maar het werden er nog drie. ONWIJS gaaf om zo’n kolos uit het water te zien komen en de landing is 1 HELE DIKKE BOM. De 1dx deed wat hij kon doen en de foto’s vlogen het kaartje op. Ik had de 500mm met 1.4 extender erop dus met 700 mm uit de hand is dat best lastig op een wiebelende boot op zee. Maar ik zag al snel dat er genoeg foto’s tussen zaten die aan de muur kunnen. Wel steeds de opmerkingen over de grote lens natuurlijk aan boord, Holymoly, Awesome, Great, Big, en dat soort termen hoorde je als of voorbij liep of foto’s aan het maken was.

De jonge bultrug werd alleen gelaten want we moesten nog verder. Onderweg kwamen we nog een “smack” veld tegen die is een licht blauwe vlek in het water. Dit word veroorzaakt door kwallen. Er zitten er dan zoveel dat het een licht vlek in het water veroorzaakt. De kapitein deed even de motoren andersom draaien en gelijk kwamen er een grote hoeveelheid boven drijven. Het was op die plek iets van 30meter diep maar daarvan was nog maar iets 5meter over de rest was alleen maar kwal.

De kapitein Chris vertelde onderweg over de natuur wat je zag en hoe dingen waren ontstaan. Alles was prima te volgen ook buiten op de punt van de boot. Hij waarschuwde als we harde wind kregen dat je dan beter naar binnen kon gaan of je goed moest vast houden als je buiten stond. Het ging er af en toe flink te keer met de wind en golven, maar door het pilletje en snelheid ging het prima en bleef ik bijna de gehele trip buiten op het dek staan. Gewoon even de haren de korte haren, Lekker. Aangekomen bij Aialik Glacier sta je oog in oog met een wand van ijs die in het water uitkomt. Blauw en witte tinten heel indrukwekkend weer. Je hebt totaal geen idee hoe groot dit is. Het hoogste punt is 100meter hoog en je staat iets van 400meter vanaf en dan nog iets het mega groot. Er vielen vielen wat stukken naar beneden en dan zie je het eerst en iets later hoor je het pas. Echt top om mee te maken. Je hoort het ook kraken en allemaal.

Op de terugtocht gingen we langs de papegaaiduikers, ze hebben twee soorten en een derde soort maar dat is een soort die teveel gegeten heeft en niet meer kan opstijgen door het gewicht. We zijn tenslotte in de USA. De gehoornde en de gekuifde papegaaiduiker komen daar voro. Blijven leuke vogels om te zien. Helaas wel wat ver soms maar toch leuke foto’s van kunnen maken. Ook de Stellar Zeeleeuwen zagen we veel en zeehonden. Na dat we weer aan wal waren werden we nog even getrakteerd op een mooie regenboog boven de haven, een mooie afsluiter van een prachtige dag op zee.

We kwamen in de haven ook Martin en Sonja tegen die hadden de tocht van 9uur op zee gedaan, wel walvissen gezien maar ver en niet springend. Zo zie je maar hoe je dag kan verschillen. We zijn toen maar met z’n vieren wat gaan eten.

28-8-2015 Dag 17

We hebben uitgeslapen nadat in heel Seward de stroom was uitgevallen voor een uur of 2. Om 08:00 werden we wakker en hadden besloten om vandaag de Russain Falls te gaan bekijken,. Hier kan je zalmen en forellen zien springen bij een kleine trap van watervallen. En wandeling van 2.3mile en met rugzak en twee body’s om je nek is best te doen.  Het weer was prachtig wel harde wind maar de zon schijnt lekker. De rode zalmen lagen met bosjes in het water en soms deden een poging om omhoog te gaan. Een mooi gezicht hoe ze dit proberen en heel gedreven zijn om door te zwemmen, wat een kracht hebben die vissen. We hebben hier lekker naar staan kijken en zijn toen naar de plek gelopen waar je op de vissen mag vissen. Een smal pad van iets van kilometer lang of zo brengt je daar. Ook hier weer zalmen en forellen. Er stond 1 vrouw in de rivier te vissen. Er algen allemaal verscheurde vissen dus we hadden al het idee dat er wel beren jonden zitten, maar helaas niet gezien. De herfst is al in volle gang want je zag overal mooie paddenstoelen. En de kleuren zijn ook erg mooi van de bomen. Bij het info bord wat er staan raakte ik met mijn hand een koker aan die er hangt, blijkbaar raakte ik een spin aan. Eèn met een hele dikke bult op zijn rug en best groot. Schrok nme rot, maar vond het ook wel weer een mooi beest dus maar foto’s van gemaakt.

Na de wandeling zijn we nog naar Skilak lake gereden om daar de lus onverhard te rijden langs het meer op zoek naar wild maar helaas niks gezien. Deze weg rijden we morgen ook maar gezien tijdwinst in Kenai morgen vandaag maar gedaan. De terugweg naar Seward ging vlot en soepel want het is hier totaal niet druk en alles rijdt lekker door. Morgen dus naar Kenai, het was wel even lekker 3 nachten op 1 plek.

29-8-2015 Dag 18

We gingen bijtijds rijden vanmorgen, onderweg zagen we nog een Porcupine langs de kant van de weg liggen. Dit is een stekelvarken. Hij was denk ik net aangereden want het bloed dat uit zijn mond kwam was nog niet eens gestold. Een erg mooi beest en best groot. Hij heeft enorme stekels op de rug en staart. De rit naar Kenai ging prima onderweg geen wild gezien, maar nog wel even een stop gemaakt bij een houtsnijder die allemaal mooie dingen uit grote stukken boom maakte. Aan de overkant zat een Harley dealer dus daar toch ook maar even wezen kijken. Ach je bent in de USA dus kom. Stonden toch wel mooie bikes tussen. We hebben hierna nog even een stop gemaakt bij de Walmart  en Safeway voor wat kruiden die ze niet in Nederland hebben. De voorraad thuis raakte toch wel aardig op.

Toen we aan kwamen op ons logeeradres werd er niet open gedaan. Ook niet na drie keer aanbellen. Dus besloten we maar even te gaan kijken waar we moesten wezen voor de vogels.Op dat moment komt de gastvrouw geheel buiten adem naar buiten. Ze was nog bezig met onze kamer zei ze hijgend. Ze liet ons de kamer zien, dit was gewoon een half woonhuis, met keuken en al. Wat een plek zeg en nog op de 1ste verdieping ook met uitzicht op de rivier waar van alles in zwemt. Beluga’s kans op, maar we hebben we de zeeotter, en zeehond gezien. De zeearenden komen ook gewoon in de tuin vertelde ze en ik keek naar links en daar zat al een jonge zeearend rustig zijn veren te poetsen. We vertelde dat we morgen vroeg weg moesten om het vliegtuig te halen in Homer. Hierna zei ze dat het ontbijt om 5uur klaar zou maken. Nou dat hoefde niet van ons maar ze vond het geen probleem zij ze. Erg aardig van haar. Na het uitpakken zijn we even langs de kust gaan rijden en het dorp Kenai in gegaan. Hier heb je nog wat Russische kerken staan en dat zag er toch ook wel leuk uit. Gegeten in een echt Amerikaans grill house vol met tv’s met allerlei footbal en neon lichten. Het smaakte wel gelukkig.

Morgen de dag van beren als het gaat lukken, alles ligt klaar de tassen zijn gepakt de accu’s vol en geheugenkaarten leeg. Hebben er zin in.

30-8-2015 Dag 19

Om 04:45 gaat de wekker af, beide niet echt top geslapen want je ligt toch op de wekker te wachten. Maar goed we hebben er zin in en snel alles weer in de auto en ik ga nog even naar beneden naar de keuken van de gastvrouw. Blijkt dus dat ze wel is opgestaan om koffie te zetten en ze had alles klaar staan voor ons. Brood met gebakken ei een zakje met  servetten en zout en peper erbij. Wat knabbels en een banaan. Erg lief van haar. Ze liet nog snel wat foto’s zien door haar gemaakt van ealge’s en elanden en kariboes, zelfs gewoon in haar tuin. Het weer is niet geweldig het heeft wat geregend en af toe spettert het onderweg ook wat. Maar de rit naar Homer gaat snel en na iets meer dan 1 ½  uur rijden we Homer in met een prachtige zonopkomst boven het Beluga meer. Echt een prachtig gezicht, hier natuurlijk foto’s van gemaakt. Het is droog en zeer rustig weer in Homer.

Om 07:15 uur staan we voor de deur bij Sasquatch en er staat nog een auto met 2 personen te wachten. We gaan dus met 4 man.

Zack komt vlot na ons, en na het passen van de lieslaarzen gaan we het kleine vliegtuig in. Marjon helemaal achterin daarvoor de Franse man en vrouw uit Sint-Maarten en ik mag naast Zack zitten. We stijgen al snel op na alles gecontroleerd te hebben en teostemming van de toren. Dit kan je allemaal volgen via de koptelefoons die we op hebben die ook gelijk onze boordradio is. Iedereen kan elkaar verstaan hierdoor. Het vliegtuigje gaat niet echt hard met het uitzicht is voorin erg mooi. Marjon zit achterin wat lager en ziet hierdoor niet heel veel vooruit maar wel naar de zijkant. Na een kwartier hoor ik een andere piloot over de radio wat zeggen tegen de toren en dit gaat over de harde wind die er staat.  Ik kijk naar Zack en Zack lacht een beetje bedenkelijk terug. Hij trekt zijn riem strak en ik denk oké er gaat wat komen. Mijn riem kan niet strakker en na een minuut of wat begint het vliegtuig wat te bewegen. Eerst rustig dan wat meer en opeens voel ik mijn stoel niet meer, ik kom geheel los van mijn stoel en mijn camera ligt ook niet meer op schoot maar hangt ergens ter hoogte van mijn borst. Oké dit gaat niet lekker. We gaan flink heen en weer, niet zo erg maar dan gaan we ook nog eens om onze as heen draaien en daarbij ook nog eens de neus naar beneden. Ik hoor Marjon alleen nog heel droog zeggen “het lijkt de kermis wel”.

Zack probeert nog een om de wind heen te vliegen, maar weer het zelfde liedje. Het lijkt als of we in een verkeerd gevouwen papieren vliegtuig zitten zo gaat we tekeer. Al snel hoor ik Zack zeggen “we are going back”  Ik zit met een dubbelgevoel in het vliegtuig, opgelucht dat de rollencoaster voorbij is maar teleurgesteld dat we geen beren gaan zien. Eigenlijk gewoon vet balen. Maar goed hij heeft het geprobeerd en ook hij wil gewoon weer thuis komen. We zijn na een uurtje weer in het kantoor van Zack.  Er is morgen nog plek dus we kunnen het morgen weer over doen. Maar ik neem wel een pil in want ik voelde toch wel wat opkomen na dat gedraai in het vliegtuig.

Het is nog lekker vroeg nog dus dan maar opzoek naar eagle’s, van Michael had ik gehoord dat er een nest zat tegenover de Mc Donald’s . En ja hoor het nest zit er nog alleen leeg, jong is uitgevlogen en zit verscholen in een boom. Er zit wel een ouder vrij en die gaat mooi op de foto. De rest van de dag een beetje Homer verkend en een wandeling gemaakt de Eveline trail en wat foto’s gemaakt bij Anchor river.

Het huisje waar we zitten ligt hoog in de bergen met uitzicht op de gletsjer aan de overzijde van de baai. Het is goed verzorgt en we hebben een apart huisje wat er goed uitziet. In de namiddag op de Spit de hoge golven gefotografeerd die tegen de pier op beuken en soms over de weg komen. Erg leuk . Op de Spit een restaurant op gezocht en wat gegeten.  Morgen maar hopen op minder wind.

31-8-2015 Dag 20

Met goede moed gingen we naar Sasquach toe. Maar toen we aankwamen zagen we het eigenlijk al, de 2 anderen van gisteren zaten nog met gewone schoenen in het kantoor, en eenmaal binnen werd er ook verteld dat de vlucht ook vandaag niet door ging. Balen met grote letters, want het weer hier was niet zo slecht, het waaide wel maar niet echt heel hard.

Maar goed in een rollercoaster zo als gisteren hadden we ook geen zin. Zack vertelde ook dat veiligheid het belangrijker is dan de beren en daar heeft hij ook gelijk in. Maar balen is het toch nog steeds.

Dan maar naar de Spit de lange strekdam in zee, hier zitten vaak zeearenden en ja hoor er zat er 1 op een paal. Alleen niet bij te komen vanaf de weg. Dus auto maar weer terug gereden naar begin bij strandopgang en maar lopen met de 500mm en hopen dat hij zou blijven zitten. Ik kon steeds dichterbij komen en nog dichterbij tot op een meter of 5. De extender moest eraf en nu met gewoon 500mm ipv 700mm foto’s maken. Ik kon de zeearend van alle kanten fotograferen alsof hij mij dit, juist nu de berentrip niet doorging, gunde. Wat zijn ze toch mooi en erg groot zo dichtbij. Het is mijn favoriete roofvogel dus hoe mooi is dit dan. Geheugenkaartje 1 was snel vol en Marjon kwam ook nog even kijken. Helaas zorgde een los lopende hond ervoor dat hij opvloog en vertrok.

Daarna terug naar de auto en onderweg nog een zangvogel op de foto kunnen zetten. Ook deze liet zich goed benaderen.

Op het strand bij Land End kwamen een soort van pinguïn tegen maar het is een alk denk ik. Deze kon je bijna aaien. Zat lekker in het zonnetje op te warmen. Een loon was druk aan het vissen in zee. Kwam een paar maal boven met een platvis, erg mooi. Staat natuurlijk allemaal op mijn kaartje. We besloten om een kop koffie te drinken bij Lands End dat is op het einde van de Spit. Hier hadden we Wi-Fi dus het thuisfront het nieuws over de berentrip geappt.

Michael appte dat we het konden proberen bij Bald Mountainair, daar had hij ook een keer mee gevlogen. Zij hebben grotere vliegtuigen, gaan wel meer mensen mee maar ook meer kans dat ze gaan. Ze zaten op de Spit. Dus hiernaar toe gegaan en ja er was nog plek zat voor morgen. Dus na even nadenken ( we moeten morgen nog 4uur rijden naar Girdwood ) hebben we toch besloten om deze trip te gaan doen. Na alles ingevuld te hebben en betaald gingen we weer verder. Bij Anchor river wilden we kijken voor vogels.

Hier lekker in het zonnetje gezeten en naar vogels gekeken en gewacht wat er voorbij zou komen. Langs de rivier wordt veel gevist dus de meeuwen en zeearenden weten dat er altijd wel wat te halen. Een Belted Kingfisher kwam ook nog langs en niet lang daarna vloog er een jonge bijna volwassen zeearend over ons heen. We zijn nog even naar zee gereden waar de rivier op uitkomt en wat naar kitesurfers gekeken met zicht op de vulkaan aan de overkant.

Op de weg terug naar Homer  weer verse benzine in de Jeep gegooid en wat cadeau’s voor de nichtjes gekocht.

De golven waren weer hoog langs de Spit, dus even staan kijken en hierna bij Lands End heerlijk gegeten. Het verschil tussen vloed en eb is ruim 6meter en in de haven hebben ze de looppaden langs de boten dan ook zo gemaakt dat alles omhoog en omlaag kan.

Bij ons slaapadres nog even buiten gezeten bij een kampvuur met de andere gasten. Een wijntje erbij en daarna de accu’s opladen en ons zelf voor morgen. Dan moet het toch gebeuren, driemaal is scheepsrecht toch……….

01-9-2015 Dag 21

Vanmorgen ingestapt in het watervliegtuig om naar Katmai te gaan. We gaan met twee vliegtuigen en 11 man. Yes we gingen dan toch na twee maal niet te zijn gegaan.

Dit vliegt toch een stuk rustiger en we komen over een vulkaan die actief is, er komt nog rook uit de top van de vulkaan Augustine. De vlucht zit er snel op en we zien al wat beren op de grond lopen dus dat gaat goed. Ook een beer met twee jongen. De landing gaat soepel en zodra alles is uitgestapt gaan we lopen.  De bedoeling is als eerste de twee kleintjes zoeken. We vinden haar maar ze gaat er weer vandoor zodra ze ons ziet en verdwijnt in de struiken. Daarna zien we 2 beren in het water maar nog wel wat ver. Een derde beer zit vol in het tegenlicht. Lastig maar toch proberen. Ze zijn groot en een stuk groter dan de grizzly’s in het noorden die we zagen.  De gids laat ons niet dichterbij komen vanwege een andere groep mensen. Vind dit erg jammer maar na wat aandringen gaan we toch naar voren. Nu een beter zicht op de beren en ze trekken zich niks van ons aan. De derde beer in tegenlicht ligt ook in het water en pakt af en toe een zalm uit het water en scheurt deze aan stukken en eet er wat van. De klauwen echt onwijs groot. Na hier even te zijn blijven staan gaan we verder. Komen een nog grotere beer tegen en deze is aan het jagen achter zalm aan in de rivier. Prachtig gezicht is dit, bijna speels gebeurd dit. We komen ook de jonge beren tegen maar weer vertrekken ze met moeders mee. En ze zijn zo leuk en nog klein. Ze spelen met de vis die moeders vangt. We lopen weer door en komen nog beer tegen. We zijn in totaal 11 beren tegen gekomen en dat is best veel want het zalm seizoen zit er al op. En de beren zitten gewoon vol met zalm. Uiteindelijk  komen we weer de moeder beer tegen met haar jongen.

Ik vraag aan de gids of we met een omweg haar kunnen inhalen en dat we dan misschien een kans hebben dat ze dichterbij komen. Hij ziet er wel wat in en we gaan door de rivier heen tot best diep en het stroomt er best wel. Maar we komen allemaal aan de overkant aan en gaan door de struiken haar voorbij. En ja het lukt. Ze staat aan de overzijde van ons en is aan het jagen in de rivier naar zalm. De kleintje doen haar na  wat een gaaf gezicht is dit. Je hoort af en toe gewoon de zalm graten kraken als ze beer ze doorbijt alsof ze op een koekje staat te bijten. Als laatste zagen we een echt grote beer en hier konden we op een meter of 25 komen. Maar de beer was ook aan het jagen op zalm en rende dan recht op of af, en dan word hij toch echt wel HEEL groot. Maar wat een gaaf gezicht en ook nog eens in het zonnetje rond een uur of 4 dus perfect. De hele mond van de beer is rood van het bloed van de zalm. Hierdoor lijkt het als of hij lippenstift op heeft een leuk gezicht. We lopen na deze beer weer naar het vliegtuig en vliegen in een uurtje weer terug. Ook dit gaat weer soepel en zonder gekkigheid. Iedereen is moe en zit op zijn camera te kijken naar de foto’s Marjon heeft erg leuke filmpjes gemaakt.  Was een goede tip van Michael om met Bald Mountainair te gaan. We zijn even snel naar de Mac gegaan en daarna de rit naar Girdwood. We waren in 4uur in ons super de luxe resort. Het lijkt het Hilton wel. Ook erg lekker natuurlijk.

Morgen naar Anchorage en dan zit het avontuur er weer op.

02-9-2015 Dag 22

De laatste dag in luxe hotel lekker uitgeslapen tot 09:00 uur. Ik was vergeten dat ik een uitnodiging had gekregen voor een rondleiding door het hotel. Dit ivm dat Alaskareizen me had aangemeld als hun fotograaf. Dus we kregen een belletje of we al beschikbaar waren. Ja hoor we waren klaar. We gingen met Megan de Salasmanager door het hotel en met de kabelbaan naar boven waar ook een restaurant was. Dit was allemaal even luxe en prachtig mooi. Het zwembad de Spa alles kwam er langs. Hierna een heerlijk ontbijt genomen in het hotel en toen de auto in op naar Anchorage voor onze laatste nacht in Alaska..

Onderweg natuurlijk nog wel even gekeken bij verschillende stop plaatsten waar wat te zien kon zijn of was. Bij Beluga point zagen in de verte al een aantal beluga’s aan komen zwemmen. De witte bolfijnen zie je toch wel van ver. Dus eerst getracht hun kant op te rijden maar toch weer terug gegaan en hier ze van dichtbij voorbij zien zwemmen.

Daarna nog even bij Pooters Marsh gelopen op de boardwalks, een houten vlonder die het landschap in gaat. Hier alleen een leuk gesprek gevoerd met een oudere vrouw die daar ook met verrekijker en fototoestel een paar maal per week kwam. Aangekomen in Anchorage ons hotel de Intel Tower  Hotel mochten onze kamer op de 14 verdieping in. Het avondeten gedaan in de stad en daarna nog wat gekeken op de natuurplekken. Maar niks meer kunnen zien dus toen maar naar de kamer gegaan.

Onze vakantie is voorbij, morgen in het vliegtuig weer terug. De teller van de auto staat 3640mile = 5824km verder.

Alaska is erg mooi en het landschap is prachtig, samen met het wild wat hier gewoon nog lekker los loopt. Het is bijzonder om te zien hoe snel hier de kleuren veranderen van het landschap en dat de herfst niet meer dan een paar weken duurt. We hebben een hoop meegemaakt en gezien. Het is gewoon niet te benoemen wat je hier allemaal te zien krijgt.  Ook de mensen zijn supervriendelijk en aardig en behulpzaam. Hier loop je zonder argwaan in de rondte. Er zaten misschien een paar dingen tussen die iets minder waren, maar gelukkig ben je dat weer heel snel vergeten als je al het andere mooie ervoor terug krijgt. Erg bijzonder waren natuurlijk de beren, de springende bultrug, het lopen op de gletsjer, de oude mijnstad Kennicott , de elanden en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het zal een flinke klus worden de 8300 foto’s te gaan bewerken, gelukkig heb ik al een grove selectie gemaakt tijdens het importeren van de foto’s. Het zal weer een prachtig fotoboek opleveren.

WE LOVE ALASKA!